ژوله: اول ها جزو باقالی ها بودم

به گزارش قائم آنلاین،بالاخره هر کسی یک روز، یک جا کارش را شروع کرده. این هم از شانس ماست که حالا این روزها، امیرمهدی ژوله، چهره معروف خندوانه و تلویزیون، هرجا بخواهد از اولین هایش بگوید چاره ای ندارد جز اینکه یادی از آن روزها بکند. سال ۱۳۷۹، هفته نام عشقی تماشاگران و خواننده های باحالی که شنبه ها صبح خودشان را به کیوسک می رساندند تا ببینند این هفته بروبچس چه دستپختی تدارک دیده اند. یوزپلنگ های تماشاگران، پژمان راهبر، سیامک رحمانی، هیوا یوسفی، شاهین شهرابی و… یک مشت روزنامه نگار جوان که به زغم خودشان با همان هفته نامه می خواستند دنیا را عوض کنند.

دنیا را که عوض نکردند، عواض اش با چند تا جوان تر از خودشان همکاری کردند و رفاقت کردند و این رابطه هنوز ادامه دارد. امیرمهدی ژوله از جوان هایی بود که آن روزها به تیم اضافه شد. یک مطلب فرستاد به هفته نامه و دو هفته بعد نشسته بود توی تحریریه. شاید هم یک ماه از حضور نگذشت که خواننده ها اسمش را یاد گرفتند و سراغ مطالبش را می گرفتند. او اما استعدادش مهارنشدنی بود.

خیلی سریع تر از آنکه هرکسی فکرش را بکند، چند تا روزنامه و هفته نامه ورزشی و غیرورزشی و یکهو رسیدن به تیم فیلمنامه نویسی پیمان قاسمخانی. رسیدن به مهران مدیری. رسیدن به آن بالا. پژمان می گوید همه اینها خوش شانسی ژوله بوده. امیر خودش می گوید کار خداست. اما چطور می شود از کنار آن استعداد ناب و وحشی گذشت. او حق اش بوده. در برنامه خندوانه هم حق اش بود. خیلی بیشتر از اینها هم حق دارد.

همه آنهایی را که گفتیم و بیشترش را خودش و بچه ها در این مصاحبه یادآوری کرده اند. در مصاحبه ای که مدام موبایلش را چک می کرد ببیند چقدر رای آورده. زنگ که زدیم برای گفت و گو، پرسید: «با من؟ واقعا؟ من خودم طرفدار اون مصاحبه های شما هستم که» به ما حال داد. فکر کرد داریم بهش حال می دهیم. نمی خواستیم حال بدهیم. چون نیازی نداشت. او خودش همه چیز دارد. خودش حالا پدیده است. ما بهش افتخار می کنیم. هر جا بخواهد از خودش بگوید باید از همان اول شروع کند. این برای ما بس است. اما جایی که ایستاده بس نیست. او می رود بالاتر. فینال و باز هم بالاتر. حالا ببینید.

ژوله: واقعا چه کار خوبی کردند؛ هم برنامه خندوانه و هم استندآپ کمدی و هم این مسابقه، کار خوبی بود.

هیوا یوسفی: اینکه یک برنامه در یک شبکه دیجیتال این قدر بگیرد…

ژوله: سروش صحت خیلی خوب گفت که ما تا به حال یک نود داشته ایم که پربیننده بوده، آن هم هفته ای یک شب بود. ولی اینکه یک برنامه هر شب روی آنتن باشد و هر شب هم بیننده های خودش را داشته باشد، خیلی اتفاق خوبی است.

این برنامهدر همه حوزه های مهمان دارد، اتاق فکر خوبی هم دارد. سجاد افشاریان خودش خیلی خوب است و اصلا ایده این لیگ استندآپ کمدی از سجاد بوده. از طرفی هم چون کار تئاتر کرده، به صحنه مسلط است و کامل ترین استندآپ کمدی را تا اینجا سجاد اجرا کرده. هم آواز خواند، هم حرکت داشت، هم شوخی های دیالوگی داشت و تشویق هم گرفت.

فاطمه پاقلعه نژاد: از روز اول به نظر نمی رسید این مسابقه این قدر جدی باشد.

ژوله: جدی شد. از همان اولین مسابقه که امیر کربلایی و علی مشهدی آمدند، مسابقه جدی شد. علی مشهدی هم خوب است، خاطراتش را درامانیزه و کاراکترسازی می کند. از خودش و پدرش تصویرسازی کرد و کلا خیلی انرژی می گذارد.

پاقلعه نژاد: شاید اگر خانم دهقان جنگ مرد و زن را راه نمی انداخت رای ها برای او بود. به خاطر شوخی ای که درباره تفاوت های زن و مرد کرد، بازی را باخت.

ژوله: اجرای شقایق پیچ دوم داشت و یک مقدار زیرپوستی تر بود. من هم رایم شقایق بود. دوقطبی هایی که برای ما درست شد، تقریبا برای همه درست شد. در مورد علی مشهدی و کربلایی هم گفتند: این بچه تئاتر است. به این رای بدهید…

هیوا: به قول مهدی امیرپور اینها نقض غرض است. کلا قرار است از کمدی لذت ببریم قرار نیست این درگیری ها به وجود بیاید.

ژوله: امروز به امین حیایی می گفتم تو ربع قرن سابقه بازی داری (حالش بد شد گفت واقعا ربع قرن؟؟) امین از سال ۷۰ بازی می کند. آن وقت با این سابقه حاضر می شود بیاید و در این مسابقه شرکت کند؛ یا مثلا خمسه با جایگاه مشخصی که دارد یا اکبر عبدی که می آید و مایه می گذارد.

سیامک رحمانی: اتفاقی که برای خمسه افتاد خوب نبود.

ژوله: خیلی بد بود. جواد آمده بود به خاطر احترام به خمسه انصراف بدهد و گفت من چیزی آماده ندارم. نه خودش و نه هیچ کس دیگری فکر نمی کرد او رای بیاورد.

پاقلعه نژاد: اگر از طرف خود برنامه می گفتند رضویان برای اینکه اجرایی نداشت، حذف می شود بهتر بود.

ژوله: هیچ کس این اتفاق را پیش بینی نمی کرد و خیلی بد بود. ببینید وقتی امین آمده حاضر شده در کنار من جوان مسابقه بدهد، فقط به خاطر احترام به خنده و فرهنگ کمدی و طنز و اینهاست.

هیوا: آرای مسابقه تو را وزارت کشور اعلام می کند؟ (با خنده)

ژوله: رامبد گفت من و امین و نماینده صدا و سیما به محل سامانه می رویم که آن لحظه ای که رای گیری تمام می شود، حضور داشته باشیم و فیلم برداری شود تا بعدا حرفی بیش نیاید.

سیامک: کلا اتفاق هایی که راه افتاد خیلی پیش بینی نشده بود.

ژوله: کلا همه اتفاقات زندگی من پیش بینی نشده بوده اند. یک  گاگول آمده در «تماشاگران»، بعد گروه مدیری، بعد استندآپ کمدی، یک سری اتفاقات خاص در زندگی من افتاد.

سیامک: الان برای گاگول هم صفحه باز می کنند.

ژوله: امضای کودک فهیم برای تو بود، من تقلیدم خوب بود، آن را برداشتم. اصلا آن روزها در «تماشاگران» هر کس یک روز نمی آمد من ستونش را می نوشتم.

پاقلعه نژاد: هوادارهای تتلو هم حسابی از خجالت شما در آمدند.

ژوله: عجب! چرا اینجوری شد؟ بعد به من گفتند نباید با این شوخی می کردی، یعنی واقعا راجع به تتلو هم نمی شود در این کشور طنز نوشت؟ من واقعا به او توهینی نکردم، یک شوخی بود. من وقتی جلسه اول با مریضی ام اس خودم شوخی کردم نباید کسی بگوید چرا با نام گذاری زیرزمینی ها شوخی می کنی.

هیوا: همین جوری هم شوخی با بعضی  چیزها خط قرمز است.

ژوله: ابراهیم افشار می گوید طنزنویسی براساس چهار پایه است. شوخی ایدئولوژی، شوخی قومیتی، شوخی جنسیتی و شوخی سیاسی، و ما با هیچ کدام هم نمی توانیم شوخی کنیم. بعد تازه مشاغل، زنان و مردان، اسامی و… هم به اینها اضافه شده و همه هم می خواهند اعتراض کنند.

یکی از اصول اخلاقی طنز این است که با گروه های ضعیف و مهجور شوخی نکنی، مثلا این شوخی هایی که با خانم ها می کنند خوب نیست. مثلا می آیند می گویند همه خانم ها احمق هستند. این شوخی خوبی نیست. ولی شوخی با پزشکانی که پول دارند، قدرت هم دارند، نفوذ هم دارند که چیز بدی نیست.

سیامک: شوخی که شقایق دهقان با آقایان کرد، نبود.

ژوله: شوخی هایش دوپهلو بود، یعنی درواقع با فمینیست ها هم که این رویکرد را دارند شوخی کرد.

سیامک: کلا گفتن اینکه آقایان رنگ را نمی توانند تشخیص بدهند خیلی شوخی خوبی بود.

ژوله: و واقعی هم همین طور است. این یک بحران است و اینکه رنگ ماشین را خوب تشخیص می دهند هم درست بود. شقایق خیلی هم خوب و روان اجرا کرد.

هیوا: احتمالا از محراب هم کمک گرفته.

ژوله: حتما برایش چیزی نوشته. البته خودش هم نویسنده است، ولی پیمان و محراب را هم دارد.

پاقلعه نژاد: اولین بار چه کسی پیشنهاد داد شما استندآپ کمدی اجرا کنید؟

ژوله: پوپک مظفری که برنامه ریز کار است، زنگ زده بود از رامبد جوان به خاطر برنامه اش تشکر کند. رامبد هم گفته بود هفته دیگر هم یک برنامه داریم و می خواهیم از بیماران ام اسی دعوت کنیم و دکتر صحراییان هم مهمان برنامه است. گفته بود چرا ژوله را دعوت نمی کنید، او قهرمان ام اس است…

سیامک: مگر ام اس مسابقه دارد؟

ژوله: نه منظورش این بود که ژوله بیماری اش را فراموش کرده و به آن توجهی ندارد و به آن دامن نزده و زندگی اش را می کند. خیلی هم خوشحال شدم که رامبد نمی دانست من این بیماری را دارم.