لرزش بدن، التهاب ناشی از دیابت را کاهش می‌دهد

به گزارش قائم آنلاین، به نقل از ساینمگ، در مواجهه با دیابت که در آن، گلوکز و سطح التهاب مخرب به اوج خود می‌رسد، “لرزش کل بدن” (WBV) ظاهر می‌شود تا نحوه استفاده بدن از گلوکز را به عنوان یک منبع انرژی بهبود ببخشد و عملکرد میکروبیوم و سلول‌های ایمنی را برای برطرف کردن التهاب تنظیم کند.

پژوهشگران “دانشگاه آگوستا”(Augusta University) در آمریکا، برای نخستین بار موفق شدند نشان دهند که چگونه لرزش کل بدن می‌تواند با ایجاد درصد بالایی از سلول‌های درشت خوار برای سرکوب التهاب، شرایط بهتری برای سلامت بدن فراهم کند. آنها با آزمایش روی موش‌ها نشان دادند که لرزش کل بدن می‌تواند میکروبیوم بدن را که مجموعه‌ای از ریزارگانیسم‌هاست، تغییر دهد، بدن را در برابر عوامل مهاجم محافظت کند و امکان هضم بهتر غذا را فراهم سازد.

تغییراتی که در این بررسی مشاهده شد، افزایش سطح نوعی باکتری در بدن بود که “اسیدهای چرب زنجیره کوتاه” (SCFAs) را کاهش می‌دهد و بدن را در استفاده بهتر از گلوکز یاری می‌کند. بدن از گلوکز به عنوان سوخت استفاده می‌کند اما بالا رفتن سطح گلوکز می‌تواند التهاب بدن و مقاومت در برابر انسولین را افزایش دهد و به بروز دیابت منجر شود.

دکتر “جک یو”(Jack Yu)، از پژوهشگران این پروژه گفت: اگرچه تغییرات دیگری نیز در این بررسی مشاهده شد اما قابل توجه‌ترین آنها، افزایش نوعی باکتری موسوم به “الیستیپز”(Alistipes) بود. الیستیپز، نوعی باکتری روده است که می‌تواند اسیدهای چرب زنجیره کوتاه را کاهش دهد و تاثیر مثبتی در کاهش التهاب روده دارد. این باکتری می‌تواند در تخمیر غذا موثر باشد، وضعیت متابولیک روده را بهبود بخشد و بدن را در مصرف گلوکز به عنوان انرژی یاری کند.

دکتر “بابک بابان”(Babak Baban)، عضو هیئت علمی “دانشکده دندان جورجیا”(DCG) در دانشگاه آگوستا و از نویسندگان این پژوهش گفت: ارائه یک دوز از باکتری الیستیپز به بدن به همراه میزان کمی از لرزش کلی بدن که در این بررسی بین ۱۰ تا ۲۰ دقیقه و پنج بار در هفته بود، اثر مثبتی به همراه داشت. هنگامی که الیستیپز به بدن وارد می‌شود، واکنش خوبی به همراه دارد و به استفاده بدن از گلوکز و بهبود ادغام درشت‌خوارها منجر می‌شود.

وی افزود: میکروبیوم بدن انسان، از چندین لایه تشکیل شده و یکی از روش‌های عملکرد لرزش کل بدن، با تنظیم دوباره این لایه‌ها صورت می‌گیرد اما هیچکس هنوز مطمئن نیست که عملکرد لرزش کل بدن در شرایط دیگر چگونه خواهد بود.

به نظر می‌رسد که این باکتری بتواند یک نگرانی مهم را در دیابت و بسیاری از بیماری‌های متداول برطرف کند. اگرچه التهاب حاد می‌تواند بدن را در مبارزه با بیماری یاری دهد اما التهاب مزمن می‌تواند به آغاز و ادامه بیماری‌های گوناگونی از جمله بیماری‌های قلبی- عروقی نیز منجر شود. با افزایش چاقی همراه با التهاب و دیابت نوع دو، نیاز به درمان‌هایی احساس می‌شود که بتوانند مستقیما پیامدهای مضر برای سلامتی را از بین ببرند.

درشت‌خوارهایی که می‌توانند التهاب موسوم به “ام ۱″(M1) را افزایش دهد و التهاب موسوم به “ام ۲″(M2) را سرکوب کنند، نقش مهمی در تنظیم واکنش التهابی بر عهده دارند. این وضعیت التهابی درشت‌خوارها می‌تواند میکروبیوم روده را نیز تحت تاثیر قرار دهد.

بابان و یو در آزمایش روی موش‌ها، مدلی از دیابت نوع دو را ارائه دادند که گردش سطح گلوکز در آنها بالا است. هدف آنها پی بردن به این موضوع بود که لرزش کل بدن چگونه می‌تواند بر شرایط التهابی درشت‌خوارها و تنوع میکروبیوم موثر باشد. فرضیه آنها این بود که مدل دیابت آنها، ام ۱ بیشتری خواهد داشت و شاید لرزش کل بدن، به تولید ام ۲ بیشتر و تغییر در میکروبیوم منجر شود.

آنها در بررسی‌های خود و پس از لرزش کلی بدن هم در موش‌های سالم و هم در موش‌های مبتلا به دیابت، افزایش قابل توجهی را در ام ۲ و سطح مولکول‌های ضد التهابی دیگر مانند “سیتوکین” (cytokine) مشاهده کردند و به این نتیجه رسیدند که لرزش کلی بدن می‌تواند سطح ام ۲ را به حالت کنترل شده معمولی بازگرداند.

پژوهشگران در میکروبیوم موش‌ها نیز تغییرات بسیاری را مشاهده کردند که قابل توجه‌ترین آنها، افزایش سطح باکتری الیستیپز و کاهش کلی تنوع میکروبیوم در بدن آنها بود.

نتایج این آزمایش نشان داد تنوع بیشتر میکروبیوم که در این مورد ناشی از افزایش باکتری الیستیپز است، می‌تواند به تولید اسیدهای چرب زنجیره کوتاه منجر شود و اثرات اسیدهای چرب زنجیره بلند را خنثی کند.

این نخستین پژوهشی است که ارتباط متقابل میان میکروبیوم و سیستم ایمنی ذاتی را با تغییر ادغام درشت‌خوارها و لرزش کل بدن مورد بررسی قرار می‌دهد. سیستم ایمنی ذاتی، نوعی اساسی از دفاع است و به واکنش فوری بدن نسبت به عوامل مهاجم منجر می‌شود. در این بررسی مشخص شد که درشتخوارها، سلول‌های سیتوکین را آزاد می‌کنند و به آغاز التهاب منجر می‌شوند.

نظر پژوهشگران پس از بررسی این بود که هنوز مشخص نیست که آیا تغییر میکروبیوم یا درشت‌خوار، در ابتدای این فرآیند پیش می‌آید یا خیر اما این موضوع مشخص است که تولید گلوکز بیشتر برای درشت‌خوارها، التهاب و مقاومت در برابر انسولین را افزایش می‌دهد.

بابان ادامه داد: ما قصد داریم برای ارائه تعریف بهتری در مورد این فرآیند، آزمایش دیگری انجام دهیم و درشت‌خوارها را از آن حذف کنیم.

پژوهشگران باور دارند که این تعامل واضح میان میکروبیوم و سیستم ایمنی ذاتی می‌تواند شواهد بیشتری را در مورد تاثیر لرزش کلی بدن برای آغاز التهاب ارائه دهد.