گاف مؤسسه علوم و امنیت بین الملل درباره ایران

به گزارش قائم آنلاین،با وجود برملا شدن گاف مضحک در گزارش مؤسسه علوم و امنیت بین الملل که در آن ادعایی پوچ درباره آغاز تولید انبوه سانتریفیوژهای پیشرفته در ایران مطرح شده بود، این مؤسسه همچنان سعی دارد اشتباه خود را به نوعی توجیه کند.

پایگاه تحلیلی لوبلاگ در مطلبی به قلم درک داویسون در این باره نوشت: دیوید آلبرایت، کارشناس منع اشاعه تسلیحات هسته ای و یکی از افراد بدبین به توافق هسته ای ایران، روز سه شنبه استعدادی از خود نشان داد که تا امروز ناشناخته بود: تسلط به زبان فارسی بیش از کسی که فارسی زبان مادری او است.

در ساعات اولیه روز سه شنبه، موسسه علوم و امنیت بین المللی آلبرایت- که خود را “the Good ISIS” معرفی می کند- گزارشی تحت عنوان «آیا ایران سانتریفیوژهای پیشرفته گاز را بطور انبوه تولید می کند؟» به قلم مشترک آلبرایت و اولی هینونِن از بنیاد دفاع از دموکراسی، منتشر کرد.

مشکل این است که کل استدلال آنها بر آن چیزی متکی بود که به نظر می رسید یک ترجمه اشتباه است. آنها ادعا کردند، در ماه آوریل، علی اکبر صالحی، رئیس سازمان انرژی اتمی ایران، گفته بود که ایران تولید انبوه چند سانتریفیوژ پیشرفته را آغاز کرده است.

این موضوع نقض جدی برنامه جامع اقدام مشترک(برجام) خواهد بود. اما علی واعظ، تحلیلگر ایرانی برای گروه بین المللی بحران- که فارسی زبان مادری او است- در توئیتر تلاش کرد توضیح دهد که موسسه علوم و امنیت بین الملل در استدلال های خود به ترجمه ای اشتباه از اظهارات صالحی استناد کرده است.

وی سه شنبه شب در توئیتر در پاسخ به گزارش آلبرایت و هینونن نوشت: «صالحی گفته است ایران ظرفیت تولید انبوه سانتریفیوژهای پیشرفته را دارد، نه این که این کار را انجام می دهد.»

شفاف سازی واعظ به این معنی است که ایران موضوع تولید انبوه سانتریفیوژها را تایید نکرده است و بنابراین ناقض برجام نیست. در این خصوص شاید اشاره به این نکته مهم باشد که آژانس بین المللی انرژی اتمی، که وظیفه دارد تاسیسات تولید سانتریفیوژ در ایران را بازرسی کند، درباره اقدام ایران در نقض برجام بدین شکل چیزی نگفته است. حتی دولت ترامپ (رئیس جمهور آمریکا)، که کلا از توافق هسته ای بیزار است- در آوریل با اکراه تایید کردند ایران به مفاد توافق هسته ای پایبند است.

با توجه به این که یک فارسی زبان شواهدی ارائه کرده است که نشان می دهد آلبرایت و هینونن در گزارش خود به ترجمه ای اشتباه از اظهارات صالحی استناد کرده اند، آلبرایت وموسسه علوم و امنیت بین الملل چه اقدامی انجام خواهند داد؟ آیا آنها از گزارش خود صرفنظر خواهند کرد؟ آیا به اشتباه خود اقرار می کنند؟ یا این که به طور کامل استدلال های واعظ را نادیده می گیرند؟

به شکل باورنکردنی به نظر می رسد موسسه علوم و امنیت بین الملل معتقد است بهتر از واعظ فارسی را می فهمد. این موسسه در پاسخ به واعظ در توئیتر نوشت: «آن چیزی که شما می گوئید با توجه به ساختار اظهارات صالحی تردیدبرانگیز است.»

معلوم نیست دقیقا چه چیزی در «ساختار اظهارات صالحی» موجب تردید در این مسئله می شود که واعظ بهتر از آلبرایت و هینونن فارسی را می فهمد. آن دو در گزارش خود به این علت به ترجمه انگلیسی اظهارات صالحی استناد کردند که هیچکدام آنقدر تسلط بر زبان فارسی ندارند که بتوانند اظهارات صالحی را خود تفسیر و ترجمه کنند.

زمانی که واعظ تاکید کرد به اصل مصاحبه صالحی به زبان فارسی گوش کرده است و باردیگر تاکید کرد که فارسی زبان مادری اش است، موسسه علوم و امنیت بین الملل راهبردش را تغییر داد و تاکید کرد این گزارش فقط مطرح کننده نگرانی ها درباره نواقص موجود در رویه های راستی آزمایی آژانس بین المللی انرژی اتمی است. آلبرایت و هینونن همچنین تاکید کردند اظهارات صالحی هر چه بوده باشد، «نقاط ضعف عمیق برجام را برجسته کرد»( این درواقع ادعای بی محتوای این موسسه درباره موارد ناشناخته «نقاط ضعف» برجام است که بنظر میرسد تقریبا هیچ یک از دیگر کارشناسان کنترل سلاح متوجه آن نمی شوند.) آنها به طرز مضحکی واعظ را به نقل قول اشتباه از آنها متهم کردند، زیرا وی گفته است ایران سانتریفیوژهای پیشرفته را تولید انبوه نمی کند در حالی که آلبرایت و هینونن در گزارش خود صرفا ایران را به آغاز تولید انبوه سانتریفیوژهای پیشرفته متهم کرده اند.

این بحث ها در نهایت به اینجا رسید که موسسه علوم و امنیت بین الملل نتیجه گیری کرد که «برخورداری از توانایی تولید انبوه نیز یک مشکل است»، این مسئله ممکن است درست باشد اما فرسنگها از آنچه در گزارش آلبرایت- هینونن آمده است، فاصله دارد.

با توجه به این که دولت ترامپ به دنبال بهانه ای برای برهم زدن برجام است، جامعه کنترل تسلیحات بجای بازی با حقایق برای قوت بخشیدن به روایتی، بهتر است درباره حقایق مروبط به برنامه هسته ای ایران دقیق باشد. این که آلبرایت و هینونن به آن چیزی که معتقد بودند اعترافی تکان دهنده از سوی تهران بود، واکنش نشان دادند، به خودی خود مشکل ساز نیست. مشکل این است، زمانی که آلبرایت و سازمانش با شواهدی روبه رو شدند دال بر آنکه فرضیه اصلی گزارش آنها اشتباه بوده است، درباره روایت خود تغییر موضع ندادند./ر