آنچه مسلم است و در روایات دینی به آن اشاره شده اینكه روزه، تنها امساك از خورد و خوراك نیست و باید علاوه بر خودداری جسم از خوراك، روح و روان را نیز تمرین صبوری و پرهیز از گناه داد. به‌طور كلی در معارف اسلامی ۳نوع روزه تعریف شده است:
۱. روزه عوام: همان روزه ظاهری است كه تنها از خورد و خوراك خودداری می‌شود. هرچند این نوع روزه از نظر فقهی درست است و تكلیف شرعی انجام شده اما اینكه در ساختن روح و روان آدمی چقدر تأثیر می‌گذارد، جای بحث دارد. در حدیث از امیرمومنان علیه‌السلام است كه چه بسا روزه‌دارانی كه از روزه، چیزی جز گرسنگی و تشنگی نصیبشان نمی‌شود.
۲. روزه خواص: این روزه، یك درجه از روزه عوام بالاتر است زیرا انسان در این نوع روزه، همه اعضایش را از گناه دور نگه می‌دارد. اینجا دیگر چشم هم گناه نمی‌كند، زبان هم از غیبت و دروغ و… خودداری می‌كند و گوش و دست و پا و سایر اعضا نیز از محرمات پرهیز می‌كنند.
۳. روزه خاص‌الخواص: در این نوع روزه، دیگر فكر و اندیشه آدمی هم روزه می‌گیرد و غیرخدا را در خویش نمی‌پذیرد؛ یعنی تنها این نیست كه انسان با تمام اعضایش روزه می‌گیرد بلكه فكر و ذهن او هم هیچ‌چیز غیراز خدا را به محدوده خود راه نمی‌دهد و هیچ دغدغه و انگیزه‌ای غیر از خدا ندارد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0