رد پای غول‌های بیابانی در دل طبیعت

به گزارش قائم آنلاین، «خارج از جاده» واژه‌ای قابل تاملی است که ذهن هر مخاطبی را به هزاران راه نرفته هدایت می‌کند؛ بیراهه رفتن آسان‌ترین معنی است که می‌توان برای ورزش نوظهور با خودروهای دو دیفرانسیل تعریف کرد.

«آفرود» واژه لاتینی است که برای ورزش با خودورهای شاسی بلند در نظر گرفته شد تا آفرودرها خارج از جاده مسطح دل به جنگل، کوه و ناهمواری‌هایی بزنند که تمام هیجانات در منطقه‌ای صعب‌العبور تخلیه شود.

تاکنون سازوکار مدونی برای این ورزش تازه رواج یافته تدوین نشده است حتی در کشورهای توسعه یافته هم آفرود را در ردیف ورزش‌های تفریحی به حساب می‌آورند.

 تب آفرود 

کمتر از یک دهه است که در ایران تب آفرود بالا گرفته است؛ لاستیک‌های پهنی که با تمام بزرگی‌اش جنگل را در می‌نوردد و بدون ملاحظه‌ تمام بی‌مهری‌ خود را به طبیعت وارد می‌کند.

هر رد این رالی خراشی است که بر دل طبیعت می‌کشد؛ دریغ از اینکه آفرود سواران بدانند این سرسبزی نباید دستخوش سرخوشی‌های لحظه‌ای و لذت‌های آنی شود.

وقتی آفرودرها با غو‌ل‌های مکانیکی صدای وحشت انگیزی را در دل جنگل رها می‌کنند دل و بدن هر جانداری را به لرزه می‌اندازد و بدون آنکه بدانند به بیراهه زده‌اند.

شعف مضاعف با پرش از پستی و بلندی سبب شد تا آفرود طرفداران زیادی را به خود جلب کند برخی به صورت سازماندهی شده در قالب هیأت اتومبیل‌رانی فعالیت حرفه‌ای دارند و تعداد زیادی هم بدون مجوز با خودروهایی از تولیدات آمریکا و ژاپن همچون لندکروز، نیسان پاترول، تویوتا، جیپ، چروکی، لندرور و غیره دل به طبیعت بکر می‌زنند.

رد چرخ‌های آفرودبازان همچون دشنه‌ای بر دل جنگل فرو می‌رود

این روزها حال طبیعت مازندران خراب است؛ دلش پر خون‌تر از آن است که بگویم نفس‌هایش به شمارش افتاده است؛ رد چرخ‌های آفرودبازان همچون دشنه‌ای بر دل جنگل فرو می‌رود؛ پوشش‌های گیاهی رو به نابودی رفته‌اند و تعدد تعرض انسان بر محیط زیست دیگر قابل شمارش نیست.

 با محیط زیست هماهنگ نیستند

در این خصوص علی‌اکبر یدالهی معاون حفاظت محیط زیست مازندران می‌گوید: بحث تخریب محیط زیست از سوی آفرودبازان در مازندران پررنگ شده است؛ برای جلوگیری از این نابهنجاری با هر دستگاه اجرایی مکاتبه داشتیم متاسفانه با محیط زیست هماهنگ نیستند.

رد غیربومی در مناطق مورد حمله آفرودبازان 

یدالهی با بیان اینکه برخی آفرودبازان به صورت غیرمجاز با تشکیل تپه‌های شنی وارد منطقه میانکاله شده بودند که از ورود آنان جلوگیری شد، می‌افزاید: اغلب آفرودرها جوانان غیربومی (تهرانی) و برخی هم بومی از خانواده‌های مرفه هستند که مناطق جنگلی رامسر، تنکابن، سوادکوه و ساری را مد نظر قرار می‌دهند.

او اعلام کرد تاکنون ورود خودروهای سنگین همچون آفرود را در مناطق چهارگانه محیط زیست نداشتیم اما لازمه جلوگیری از تخریب محیط زیست ساماندهی آفرودبازان آزاد است.

چاله‌های در دل طبیعت

معاون حفاظت از محیط زیست مازندران با اشاره به اینکه حضور هیچ آفرودی را در مناطق جنگلی پذیرا نیستیم، می‌گوید: وقتی خودروی آفرود در مناطق جنگلی گذر می‌کند چاله‌ای ایجاد می‌شود که در هنگام بارانی تردد را برای خودروهای محیط بانی سخت خواهد کرد.

البته شبه غول‌هایی که با دستان آفرودبازان هدایت می‌شوند این روزها جنگل‌های بکری را نشانه رفته‌اند که کمتر ردپای انسان را به خود دیده است حتی فتح‌الله غفاری معاون منابع طبیعی استان مازندران در ابتدا از وجود آنان در مناطق زیرپوشش اظهار بی‌اطلاعی می‌کند.

غفاری در این زمینه می‌گوید: اجازه نمی‌دهیم جنگل‌های مازندران که زیرپوشش منابع طبیعی استان است زیر چرخ‌های آفرودبازان قرار گیرد.

ابلاغ برای جلوگیری

وی با اشاره به اینکه گزارش‌هایی مبنی بر ورود آفرود در جنگل‌های مازندران به ما رسیده است؛ بدون مجوز و به دور از چشم جنگلبانان بوده است، می‌افزاید: منابع طبیعی استان به تمام ادارات شهرستانی خود ابلاغ کرد که جلوی هرگونه خودروی آفرود برای ورود به جنگل گرفته شود در این زمینه نظارت دقیقی هم در حال انجام است.

غفاری ادامه داد: برای جلوگیری از ورود خودروهای آفرود به عرصه منابع طبیعی و مراتع با دستگاه‌های دیگر هم مکاتباتی شد اما نتیجه کار برای همکاری مثبت نبود.

ردی از مافیای جنگل‌خواران زیر چتر آفرود

اما تهدید تخریب آفرودرها در بکرترین نقاط جنگلی مازندران نه تنها عرصه را برای حیات وحش منطقه تنگ کرده است بلکه فضا را باز کرد تا رد پای مافیای جنگل‌خواری، درخت‌خواری، زمین‌خواری، کوه‌خواری به این عرصه‌ها باز شود و با تعدی به بیت‌المال بتوانند در بکرترین نقطه شمال به ویلاسازی بپردازند.

به تعبیری می‌توان گفت که مافیای جنگل‌خواری با چراغ خاموش چرخ‌های آفرود را به حرکت در می‌آورند تا با ورود به مناطق بکر بتوانند به حریم جنگل راه پیدا کنند.

بر اساس آمارهای رسمی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری مازندران ۱۸۰ دفتر مسافرتی در استان فعالیت می‌کنند اما اطلاعات دقیق از برگزاری برنامه‌های آفرود در این استان وجود ندارد؛ این در حالیست که آفرودبازان از هیجان وصف‌ناپذیر خود در دل جنگل مرطوب مازندران می‌گویند کاوه دستی به موهای بافته‌اش می‌کشد و به فریادهای خود که ناشی از پرش در پستی و بلندی است اشاره می‌کند.

رضا صاحب لندکروز نمره ۴۴ است وقتی دلیل علاقه‌اش به آفرود را پرسیدم می‌گوید: مرجان آفرودسوار حرفه‌ایست و همین مبنای دوستی‌شان شده است و رانندگی در مناطق صعب‌العبور را از بهترین  لذت‌های خود می‌دانند. هرچند لطافت هوای جنگل حیات بخش است.

مرجان هم که این روزها با رضا زوج‌آفرودی شده‌اند از هیجانات این ورزش سرگرم کننده می‌گوید: بیشتر افراد که آفرود را انتخاب می‌کنند بدنساز هم هستند چابکی در این رشته تاثیرگذار است اما در صیانت از محیط زیست هم تلاش می‌کنیم.

آفرودها زیر پوشش ما نیستند

در این زمینه علیرضا یگانگی رئیس هیأت ورزش اتومبیل‌رانی مازندران می‌گوید: خودروهای آفرود بسیار سنگین هستند که با کانتینر جابه‌جا می‌شوند. اتومبیل‌هایی که این روزها در دست جوانان است خودشان دست به کمک‌هایشان برده‌اند و به دل جنگل می‌زنند.

او با بیان اینکه بارها در رسانه‌ها و جلسات مختلف امنیتی اعلام کردم که این آفرودرها زیر پوشش ما نیستند و سرخود و بدون مجوز به صورت گروهی وارد حریم منابع طبیعی می‌شوند، می‌افزاید: این آفرودبازان به صورت گروهی در شبکه‌های اجتماعی عضو گیری می‌کنند و فردی به عنوان لیدر با دریافت مبلغی حق عضویت و ورودی علاقه‌مندان را جمع و وارد استان می‌کند.

یگانگی با اشاره به اینکه آفرودرهای زیر پوشش هیأت اتومبیل‌رانی دارای کارت عضویت و بیمه ورزشی هستند، می‌گوید: اگر مسابقات رالی و آفرودی در مازندران برگزار می‌شود با مجوز نیروی انتظامی، فرمانداری و منابع طبیعی است.

او با اعلام اینکه در مازندران چهار پیست آفرود فعال است که دو پیست دارای مجوز و دو پیست دیگر به صورت قراردادی از منابع طبیعی تحویل گرفته می‌شود، می‌افزاید: هزینه تعمیر خودروی آفرود بسیار سنگین است به طور مثال هر کمک بالغ بر ۴۰ میلیون تومان است که از عهده هر فرد عادی خارج است.

رئیس هیأت ورزش اتومبیلرانی مازندران به همه علاقه‌مندان به رشته آفرود اعلام کرد که این هیأت آمادگی ساماندهی و سازماندهی آفرودبازان را در زیر مجموعه خود دارد این در حالیست که مسؤولان زمین مناسب برای ایجاد پیست استاندارد آفرود در مازندران اختصاص دهند.

نکته پایانی

آنچه حال هر بیننده و شنونده‌ای را خراب می‌کند تخریب محیط زیست و منابع طبیعی است این که تمامی میراث طبیعی دستخوش ندانم کاری‌های مردم و مسؤولانی است که تعهدی بر سرمایه ملی و موهبت خدادادی ندارند.

این روزها دل جنگل‌های هیرکانی پرخون‌تر از آن است که بخواهیم بگوییم چرا آفرود، چرا زمین‌خواری، چرا جنگل‌خواری و چراهای دیگری که مادر طبیعت را داغدار کرده است و برخی مسؤولان مرتبط در کمال بی‌تعهدی روزگار خود را در خوش‌نشینی می‌گذرانند و مازندران را حیاط خلوت خود کرده‌اند.