رستگار خانه اژدها؛ رئال مادرید یا یوونتوس

شاید فینال ۲۰۱۷ بعد از مدت‌ها، دقیقاً تقابل دو تیم فوق‌العاده قوی اروپاست. هیچ تیم دیگری غیر از این دو، حقش نبود در فینال باشد. هیچ‌کدام از این دو تیم، پیش از این بازی، اینقدر سختی را تجربه نکرده‌اند. همین مسأله می‌تواند باعث این باشد تا هیچ‌کس نتواند با جرأت بگوید کدام تیم شانس بیشتری برای قهرمانی دارند. حتی مربیانِ دو تیم هم جرأت نکرده‌اند تیم‌های خودشان را برتر از دیگری بدانند و اعتراف کرده‌اند این یک بازی۵۰-۵۰ است. هرچقدر خط دفاع و دروازه‌بان یووه قدرتمند است، هافبک‌ها و مهاجمان رئال زهردار هستند. خط حمله‌ای، که بیش از ۶۵بازی پیاپی است که مدافعان حریف را به زانو درمی‌آورد. بنگاه‌های شرط‌بندی، تنها ۲/۰ درصد شانس بالاتر به رئال داده‌اند.

میلینیوم کاردیف، خانه اژدها، مکانی برای رستگاری است. آلگری به سه‌گانه تاریخی می‌رسد یا زیدان اولین مربی تاریخ می‌شود که تیمش دو بارِ پیاپی فاتح لیگ قهرمانان می‌شود؟ آلگری حتی اعلام کرده تیمش نیم‌نگاهی به ۱۲۰دقیقه‌ای‌شدنِ بازی دارد و تعادل ذهنی شاگردانش در این بین مهم است. شاگردان زیدان در چند فصل گذشته، از دقیقه ۸۰ به بعد، بسیار خطرناک‌تر از سایر دقایق بوده‌اند و آلگری حتماً از این موضوع آگاه است، که آمادگی جسمانی فوق‌العاده تیم زیدان می‌تواند در ۳۰دقیقه پایانی، چه فشاری روی تیمش بیاورد.

بزرگ‌ترین برتری زیدان نسبت به همتای ایتالیایی‌اش، روی نمیکت است. او دومین بازیکن گران‌قیمت تاریخ فوتبال را روی نمیکت دارد که در صورت گره‌خوردن بازی می تواند وارد شود. گرت بیل، در زادگاهش آماده تاریخ‌سازی است. جوانانِ باانگیزه و کارآمدی مانند آسنسیو، باسکس و موراتا هم آماده هستند تا در صورت رسیدن فرصت، توانایی‌هایشان را به رخ بکشند. یوونتوس قدرت رئال روی نمیکت را ندارد؛  اما اگر آلگری تصمیم بگیرد ابتدای بازی به بارزالی بازی بدهد و در صورت نیاز از کوادرادو استفاده کند، سمت چپ آسیب‌پذیر رئال دچار مشکل خواهد شد. در صورت استفاده از سیستم ۴-۴-۲، زیدان میانه میدان را با حضور ایسکو –مودریچ- کروس و البته کاسمیرو برای تیم خود می‌کند و یووه باید برای ضدّ حملات زهردارش با استفاده از سرعت دنی آلوز، ساندرو و دیبالا برنامه بریزد.

یکی از نقاطی که رئال باید خیلی از آن بترسد، خط دفاعی و دروازه‌بان خودش است. ناواس در دوماهِ گذشته عملکردش بسیار رو به بهبود و در بهترین فرم خودش است؛ اما او در رؤیایی‌ترین شرایطش هم نمی‌تواند به کیفیت بوفون نزدیک بشود. سرخیو راموس، با وجود قدرت رهبری فوق‌العاده بالای خودش و کمکش به خط حمله در مواقع لزوم، در دفاع خیلی مطمئن نیست. او در بسیاری از بازی‌های بزرگ، با خطاهای بعضاً بی‌مورد، تیمش را ۱۰نفره کرده و اگر در این بازی جلوی خودش را نگیرد، شاید برخلاف فینال‌های قبلی نتواند منجی تیمش شود و برعکس، فرشته‌ای باشد که در نقش شیطان ظاهر می‌گردد.

بوفون به‌دنبال اولین لیگ‌ قهرمانان خودش است و می‌داند این فصل شاید آخرین شانسش باشد تا بتواند به این مهم دست پیدا کند. بوفون می‌داند که اگر قهرمانی را برای تیمش به ارمغان بیاورد، توپ طلا به عنوان یک جایزه ارزشمند در انتظارش است. از سوی دیگر، خود بوفون اعلام کرده که رئال تیمی‌ست که به بردن فینال‌ها عادت دارد و یوونتوس همیشه در قدم آخر، بدشانس بوده است. کاپیتان یووه اعلام کرده آنها این فصل آمادگی شکستن این طلسم را دارند.

هر دو تیم، شخصیت یک تیم قهرمان را از خود نشان داده‌اند. هر دو، قهرمان لیگ‌های داخلی شده‌اند و امشب آماده بزرگ‌ترین بازی فصل هستند. فلیکس بریش، مهم‌ترین بازی زندگی‌اش را قضاوت خواهد کرد. یوونتوس از هشت بازی آخر خود، هفت بازی را با برد پشت سر گذاشته است. رئال مادرید در تمام بازی‌های لیگ قهرمانان گل زده، و یووه اصلاً شکست نخورده است.

باید دید نزدیک‌ترین فینالِ چندین‌سال گذشته، به‌ نفع کدام تیم تمام می‌شود. این بزرگ‌ترین آزمون تمام زندگی این دو مربی بزرگ است. زیدان یا آلگری؟: کدام‌یک در پایان فصل، عنوان بهترین مربی را از آنِ خود می‌کند؟ رونالدو یا بوفون؟: کدام‌یک در پایان فصل، توپ طلا را در کمد افتخاراتش خواهد داشت.