مازندران وسط بحران زباله قرار دارد

به گزارش قائم آنلاین، ضعف مدیریت در ساماندهی زباله در مازندران روز به روز عیان‌تر می‌شود؛ عدم برنامه‌ریزی مناسب برای ساماندهی ۳ هزار تن زباله‌ای که در بسیاری از کشورها از آن با عنوان طلای کثیف نام برده می‌شود، چالش‌های زیادی برای مناطقی که در محل دپو زباله واقع شدند ایجاد کرده است.

نکته قابل تامل‌تر اینکه میزان زباله تولیدی مازندران در ایام تعطیلات بنا به اظهارات مسؤولان استانی به دو برابر وضعیت فعلی می‌رسد و مدیران استانی تنها به دپو زباله آن هم به صورت نامناسب اقدام می‌کنند و اصرار بر شیوه منسوخ شده در سطح جهان با وجود محیط زیست شکننده استان مازندران دارند.

 زباله، وجه‌المنازعه اهالی با مدیران ستانی است

در همین ارتباط گفت‌وگویی کردیم با صادقعلی رنجبر استاد دانشگاه و عضو هیأت علمی که این طور مباحث خویش را آغاز کرده است.

وی با اعلام اینکه زباله، وجه‌المنازعه اهالی با مدیران استانی است، اظهار کرد: انباشت زباله یکی از آفت‌های زندگی مصرف زده شهری و نتیجه بی‌مبالاتی در ایجاد زیرساخت‌های توسعه شهر در مناطق مختلف است.

این استاد دانشگاه خاطر نشان کرد: مازندران رکورددار میزبانی اقامتی و گذری گردشگران داخلی و خارجی است، مدت‌هاست که شاهد نابودی زیست محیط استثنایی خویش است که شاید صدرنشین امتیازات اقلیمی در جهان تلقی می‌شود.

رنجبر ادامه داد: ساده‌انگاری معضل زباله، سطحی‌نگری و مواجهه بی‌برنامه با آن و دلخوش کردن به راه‌حل‌های موقت و مسکن گونه، استفاده از منطق زور به‌جای فکر، عادت کردن به راه‌حل‌های غلط، به ستوه آوردن اهالی پیرامونی محل دپو و یا دفن غیربهداشتی زباله، عدم مراقبت فرهنگی از روند رو به تزاید تولید بی‌توجیه زباله‌های شهری، مصرفی‌شدن روستاها، تحمیل مهاجرت‌ها و تبعات آن، همه و همه در رئوس دلایل عقب‌ماندگی مدیریتی ما در قبال زباله بوده و شاید سرآمد همه غفلت‌ها، مدیران لابی‌گریزی هستند که در ادوار گذشته و سال‌های اخیر نتوانستند بودجه‌ها و اعتبارات کافی از بودجه ملی برای حل این معضل تحمیلی که نتیجه میزبانی ملی از گردشگران است، دریافت کنند.

وی اضافه کرد: مدیران خجالتی، وامدار، ناکارآمد، فاقد اعتماد به نفس را هم باید در ذیل همه جور عقب‌ماندگی مازندران از جمله درباره زباله افزود.

رنجبر اضافه کرد: مازندران وسط بحران زباله‌ها قرار دارد و زباله‌های استان با اسکورت پلیس و مقاومت مردم در حال حمل به محل دپوی است و در حال حاضر فرصت زمان مناسبی برای ریشه‌یابی و تعیین قصورها و معرفی مقصرها نیست و ما باید برای یافتن راه حل‌های میان‌بر و کوتاه‌مدت آستین همت بالا زده و کمر خدمت ببندیم.

این استاد دانشگاه با اعلام اینکه بنده استفاد از ظرفیت‌های شهرها و حتی استان‌های مجاور  برای انتقال زباله را پیشنهاد می‌دهم، افزود: برای برون‌رفت از چالش‌ها باید به صورت جدی برای تکمیل کارخانه زباله‌سوز از محل اعتبارات ملی بودجه دریافت کرد.

رنجبر خاطر نشان کرد: راه‌اندازی پیک‌های بهداشت در محلات و تلاش برای کاهش میزان تولید زباله از دیگر برنامه‌های جدی است که در استان باید برای آن فکری کرد.

وی ادامه داد: ساخت برنامه‌های مشارکتی با رسانه ملی در راستای فرهنگ‌سازی به منظور کاهش تولید زباله و نیز تفکیک زباله در مبداء در دستور کار قرار گیرد.

این استاد دانشگاه یادآور شد: ایجاد کمیته بحران متشکل از دستگاه‌های اجرایی، بهداشتی و محیطی برای کاهش تبعات بهداشتی،کشاورزی، دامی و  زیست محیطی دپوی زباله از دیگر موضوعاتی است که مسؤولان استانی باید در ارتباط با آن پیگیری لازم را انجام دهند.

رنجبر با اعلام اینکه برای حل بحران زباله از ظرفیت سرمایه‌گذاری بخش خصوصی استفاده شود، افزود: ارائه تسهیلات برای ایجاد کارخانه زباله سوز در شهرهای شمالی باید به صورت ویژه در دستور کار قرار گیرد.

وی ادامه داد: ایجاد مناطق چندگانه برای دفن موقت زباله هر منطقه روستایی در همان منطقه و پرهیز از تجمیع زباله‌ها در شهر، تغییر فرهنگ‌ و سبک مصرف برای  افزایش تراز زباله‌های بی‌شیرابه نسبت به زباله‌های پرشیرابه از دیگر موضوعاتی است که در استان باید پیگیری شود.

رنجبر  در پایان گفت: مازندران مستعد و مستحق احداث کارخانه‌های کمپوست بوده و سایر طرح‌ها با توجه به حجم تولید زباله  استان، باز هم راه حل نهایی این معضل  نیست.

به گزارش فارس، باید پذیرفت که زباله یک بحران جدی در استان است، یکی از اصول مدیریت شناسنایی کانون بحران و برنامه‌ریزی برای جلوگیری از ایجاد آن است، در حال حاضر آنچه که در مازندران در بحث مدیریت زباله مشاهده می‌شود، دست روی دست گذاشتن و پیگیری خطاهای مدیریتی در گذشته است و برنامه‌ریزی مناسب و طرح نوعی در این ارتباط دیده نشده است.