تخلیه زباله‌ در دل جنگل؛ سیاه‌ترین سکانس‌ زندگی

به گزارش قائم آنلاین، محیط زیست و منابع طبیعی در روزگار ما دچار سرنوشت غریبی شده اند، نعمتی که میلیون‌ها سال در بهترین شرایط ممکن به زیستن و بالندگی عادت کرده بود با بهانه‌هایی به نام مدرنیسم و توسعه در چالشی سخت گرفتار شده است انسان‌ها در صد سال اخیر شاید سیاه‌ترین سکانس‌های زندگی این موهبت الهی را رقم زده‌اند.

آنچنان که امروزه از بین رفتن محیط زیست و نابودی طبیعت به دغدغۀ اصلی بشر تبدیل شده است. جالب اینجاست که نوع بشر سال‌ها با دلایل مرتبط با توسعه کمر به نابودی منابع طبیعی بستند و امروزه در حرکتی مدرن کمپین‌های حفظ محیط زیست را راه اندازی می کنند.

مازندران زیبا و کم نظیر از نظر نعمت‌های خدادادی، چندین دهه است که وارد مسابقۀ نابودی منابع طبیعی شده است، در این میان رکوردهایی هم بدست آمد که باید در کتاب گینس ثبت شود، ویلاسازی در ارتفاعات سه هزار متری، رشد میلیونی قیمت زمین‌های ییلاقات دور دست، تخلیه زباله‌های شهری در دامن قدیمی‌ترین و منحصر بفردترین جنگل‌های هیرکانی دنیا قلع و قمع درختان چند ده ساله و تبدیل آن به اجناسی به سبک زندگی مصرف گرایی و… از جملۀ این رکوردها است که هر کدام آنها برای نابودی گونه‌های انسانی و جانوری کافی است.

البته شاهکاری که این روزها می‌شنویم و برای آن سمینارها و نشست‌های علمی گذاشته می‌شود انتقال آب دریای خزر به سمنان است که احساس می‌شود برای این موضوع باید جایزۀ نوبل جغرافیا گرفت.

امیر محمدی فعال محیط زیست در گفت‌وگو با خبرنگار ما اظهار کرد: دقیقاً مشخص نیست که متولی محیط زیست و منابع طبیعی چه ارگانی یا نهادهایی هستند، برای هر موردی که سوال می‌شود جوابش به زمین دیگر نهادها انداخته می‌شود و به دلیل این سردرگمی مدیریتی، افرادی که در این رابطه فعالیت سوء دارند هیچگاه مجازات نمی‌شوند.

وی خاطرنشان کرد: شهرستان مظلوم سوادکوه نیز از این ماراتن نابودی محیط زیست بی‌بهره نیست، یکی از بزرگترین اتفاقات زیست محیطی این شهرستان در تخلیۀ زباله‌های شهری در دل جنگل است.

این فعال محیط زیست افزود: اتفاقی که بوی بسیار بد، از بین رفتن بسیاری از گونه‌های گیاهی، بیمار شدن گونه‌های جانوری، تولید شیرابه‌های آلوده کنندۀ سفره‌های آب زیرزمینی و… از جمله دستاوردهای آن است.

محمدی با بیان اینکه در دنیای امروز که تکنولوژی بازیافت زباله از در و دیوار می‌ریزد بحثی عقب مانده و البته دردناک است، افزود: بازیافت زباله در فقیرترین کشورهای دنیا نیز به امری عادی و روزمره تبدیل شده است و از این طریق بسیاری از انواع زباله به چرخۀ تولید برمی‌گردد و یا از آن برای تولید انرژی و کودهای مورد نیاز کشاورزی استفاده می‌شود.

وی تصریح کرد: ما راحت‌ترین کار (البته از دید مدیران مربوطه) را انجام می‌دهیم و زباله‌ها را در جایی دور از چشم متولیان این امر دفن می‌کنیم تا مبادا از بوی آن مشامشان آزرده شود.

این فعال محیط زیست خاطرنشان کرد: باید پذیرفت که زباله یک بحران جدی در شهرستان است، یکی از اصول مدیریت شناسنایی کانون بحران و برنامه‌ریزی برای جلوگیری از ایجاد آن است.

محمدی افزود:در حال حاضر آنچه که در سوادکوه در بحث مدیریت زباله مشاهده می‌شود، دست روی دست گذاشتن و پیگیری خطاهای مدیریتی در گذشته است و برنامه‌ریزی مناسب و طرح نویی در این ارتباط دیده نشده است.

وی در پایان تاکید کرد: کاش به این فکر کنیم که جنگل‌ها چند میلیون سالۀ هیرکانی ما، در هیچ جای دنیا وجود ندارد.

آیا وقت آن نرسیده که بفکر صیانت از این امانت الهی باشیم؟ برای نسل های آینده چه جوابی خواهیم داشت؟ چرا موهبتی را که از پس میلیون‌ها سال سالم به دستمان رسید را ظرف مدت صد سال نیست و نابود می‌کنیم؟ آیا پیشینیانمان نمی‌توانستند این قدر بهره‌برداری نادرست از طبیعت داشته باشند؟