بمب شیمیایی زباله‌ها در مازندران

به گزارش قائم آنلاین، مازندران استانی است که سرانه تولید زباله های آن نسبت به ما بقی استان های کشور به جهت توریست پذیری آن بیشتر است و از اینرو با گذشت یک ده فعالیت در مسیر ایجاد کارخانه های زباله سوز و تفکیک زباله ها از مبدا همچنان کلاف سردگم زباله استان مازندران معظلی است که بجهت ضعف مدیریت پسماند و زباله بی نتیجه مانده است.

دپوی غیر اصولی زباله، آلودگی گسترده ی خطرناک و غیر قابل جبرانی را برای محیط و منابع آب شرب و کشاورزی به دنبال دارد اما با این حال، بهره برداری نادرست سبب شده است تا ۳۰۰۰ تن زباله روزانه بجای دپو در مکان های بهداشتی و قانونی خود در اطراف رودخانه‌ها، کنار دریا و یا حتی در عمق جنگل رها می شوند.

دیگر فرقی برای خدمات شهری استان مازندران نمی کند که کنار ساحل باشد یا در دل جنگل های بکر، نمونه قابل ذکر فراوان و مصداق های بارز آن در سطح استان زیاد است و جای نا امیدی است که در اکثر شهرهای استان مازندران محل دپوی موقت مدرن و مناسب وجود ندارد چرا که هنوز خطری که زباله برای محیط زیست ایجاد میکند و تهدیدی که برای سلامت شهروندان دارد احساس نمی شود.

از اینرو هنوز مدیریت پسماند به اولویت برنامه ها تبدیل نشده است جمع‌آوری زباله به صورت سنتی، تجمع زیاد زباله در حاشیه جاده‌ها و خطر افزایش احتمال ورود شیرآبه به اراضی کشاورزی خطر ورود الودگی رودخانه ها به دریا، نابودی آبزیان همه و همه ماحصل دپوی، غیر بهداشتی خواه با روش‌های سنتی و قدیمی است.

ادامه این مدل بازیافت ودفع زباله‌ها از شهرها نه تنها به قیمیت نابودی جنگل و دریا است بلکه در کنار آسیب به سلامت جسمی و روحی صدمات جبران ناپذیری در صنعت توریست و گردشگری خواهد داشت.

باید اعلام داریم که متاسفانه از خاک پوششی استفاده نمی شود و مکان های فعلی، غالبا معیارهای مناسب انتخاب یک زمین دفن زباله را ندارند.

پسماندها در ۲۷ نقطه مازندران وجود دارند، شیرابه‌های آن در رودخانه‌ها سرازیر می‌شود خساراتی که با ورود به چشمه های زیر زمینی مستقیم به سلامت شهروندان آسیب خواهند رساند هم با توجه به اینکه حیوانات اهلی از همین آب‌ها استفاده می‌کنند تبعا سلامت آن ها هم به خطر می افتد.

مجموعه اقداماتی که از صدر تا انتها خواندید بخشی از اقدامات صورت گرفته و نگرفته در حوزه زباله و پسماندهای آن در استان مازندران است، اقداماتی که قانون آن را بر نمی تابد و مخالف صریح مفاد قانونی به حساب می آید چرا که بر اساس ماده ۱۹۳ قانون برنامه پنجم توسعه، تا پایان سال چهارم اجرای این برنامه یعنی سال ۹۴ دفن پسماند در شهرهای ساحلی و شمالی با جمعیت بیش از۲۰۰ هزار نفر باید ممنوع می‌شد.

اما شاهد آنیم که روزانه میلیاردها تومان هزینه جمع آوری و دفن زباله در اطراف شهرها می شود موضوعی که باعث شد تا حتی نماینده بابلسر در مجلس با اشاره به دفن و رهاسازی غیر اصولی و غیر بهداشتی ۹۰درصد از زباله های استان مازندران از خطری جدی و حساس به عنوان خطر نسل‌ کشی در استان‌های شمالی هشدار دهد و خواستار برگزاری نشست مشترک وزیر کشور، رئیس سازمان محیط زیست، وزیر نیرو، وزیر جهاد کشاورزی و مجمع نمایندگان شمال کشور برای چاره اندیشی در این باره شود.

هر چند این اقدام در صورت تحقق آن، گامی در مسیر توجه به معضل زباله و پسماندهای آن می تواند باشد و اقدامات مسئولان استان همچون تاسیس کارخانه های زباله سوز و طرح تفکیک زباله و اقداماتی همچون آهک‌پاشی، دیوارکشی، جمع آوری شیرابه‌ها کمکی در مسیر کاهش این خطرات و آسیب های خواهد کرد.

اما فراموش نکنیم که مشکل زباله آنقدر جدی است که با نشست و طرح های ابلاغی و دستورالعمل ها حل نخواهد شد و باید در سیاست‌گذاری کلان و بودجه های اختصاصی به عنوان خطری بزرگ که تهدید کننده سلامت جامعه می شود به این موضوع رسیدگی شود.