عفاف و حجاب، حقیقتی که نباید فراموش شود

به گزارش قائم آنلاین، بیست و یکم تیرماه سالروز قیام مردم مشهد علیه کشف حجاب به عنوان روز عفاف و حجاب نامگذاری شده است. روزی که دژخیمان رضاخان مردم معترض به کشف حجاب را درمسجد گوهرشاد به خاک و خون کشید.

گفته‌اند «تن آدمی شریف است به جان آدمیت، نه همین لباس زیباست نشان آدمیت». این گزاره فرهنگی ادبی ما ایرانی‌ها به این نکته اشاره می‌کند که آنچه به آدم ارزش و منزلت واقعی می‌دهد، شخصیت، فکر و فرهنگ اوست و نه زرق‌وبرق ظاهری او؛ نکته‌ای که می‌خواهد رسم رفتار‌های طبقاتی و اشرافی‌گری و مانور تجمل را از آدم‌ها بگیرد، اما یک نکته در این میان نباید فراموش شود که «لباس و پوشش»، پرچم هویت انسان‌هاست و باید نمایانگر شخصیت متعالی انسان باشد و نه ابزاری برای انگشت‌نما شدن و زیر ذره‌بین قرار گرفتن.

مسئله «بدحجابی» و هنجارشکنی در نوع پوشش، همیشه به‌عنوان یکی از دغدغه‌های سیاست‌گذاران فرهنگی و اجتماعی و قشر متدین که عموم جامعه ایرانی را تشکیل می‌دهد، مطرح بوده و گاهی اوقات و در برخی مناطق، به یک معضل پیچیده تبدیل می‌شود که باعث جریحه‌دار شدن احساسات مذهبی مردم و فرهنگ ملی آن‌ها می‌شود.

البته حجاب و پوشش استاندارد، تنها منحصر و محدود به زنان نیست و مردان هم باید در اجتماع با پوشش و ظاهری آراسته و در شأن یک مرد مسلمان ایرانی ظاهر شوند، اما به دلیل جذابیت‌های خدادادی زن و نیز آسیب‌پذیری بیشترش نسبت به مرد، مسئله «حجاب و پوشش» درباره او بیشتر به چشم می‌آید و اهمیت پیدا می‌کند.

واقعیت را نمی‌توان انکار کرد؛ بدحجابی و زیر پا گذاشتن هنجار‌های دینی و ملی جامعه در «لباس و پوشش» باعث به حاشیه رفتن شخصیت و توانمندی‌های واقعی زن و نگاه ابزاری و منفعت‌طلبانه به او و در مراتب بعدی، باعث آسیب به حریم و بنیان خانواده می‌شود، آسیبی که اگر وارد شود، به‌راحتی قابل جبران نخواهد بود.

دو واژه‌ «حجاب» و «عفت» در اصل معنای منع و امتناع مشترک‎اند. تفاوتی که بین منع و بازداری حجاب و عفت است، تفاوت بین ظاهر و باطن است؛ یعنی منع و بازداری در حجاب مربوط به ظاهر است، ولی منع و بازداری در عفت، مربوط به باطن و درون است؛ چون عفت یک حالت درونی است، ولی با توجه به این که تأثیر ظاهر بر باطن و تأثیر باطن بر ظاهر، یکی از ویژگی‌های عمومی انسان است؛ بنابراین، بین حجاب و پوشش ظاهری و عفت و بازداری باطنی انسان، تأثیر و تأثّر متقابل است.

حجاب اسلامی تجلی زیبایهای معنوی زن است بدون شک حجاب دینی ، زن را از آفات و بیماریهای بسیاری بیمه می کند و می تواند طراوت وجمال او را پایدار سازد. زحمت حجاب حق بیمه ای است که زن برای حفظ آرامش و سلامت آرامش خود می پردازد زیرا حجاب پرده ای است که از ورود تیرهای نگاه  سخنان بیهوده ومشکلات دیگر به درون محیط امن او جلوگیری می کند زن بی حجاب آسیب پذیر است وقتی که زن از حجاب دینی خود خارج میگردد آفات فراوانی سلامت اورا  از بین می برد حجاب زن را پاینده تر ، سالمتر وپاکیزه تر نگاه می دارد.

زنان با حجاب خود هم در تحکیم خانواده شخصی خود نقش دارند و هم در تحکیم خانواده دیگران. اما نقش آن ها در تحکیم خانواده خود، به این لحاظ است که اعتماد شوهر را به پاکی خود جلب می کنند. اما نقش آنها در تحکیم خانواده دیگران، مردان دیگر از تمتعات خارج از خانواده محروم می باشند لذا به همسران خود بیشتر توجه می کنند.

از سوی دیگر رعایت پوشش اسلامی از سوی زنان در برابر مردان یکی از مولفه های سامان دهنده روابط سالم زن و مرد در اجتماع است و زنان را از صورت کسانی که خواسته یا نا خواسته رقیبانی در برابر همسر مردان قرار می گیرند و مردان را به خود و زیبایی های خود می خوانند ، خارج می کند و جاذبه های همسران را برای یکدیگر و درون خانواده نگه می دارد و باعث پدید آمدن جاذبه های بیشتر همسران برای یکدیگر می شود و از این راه به استواری بنیان خانواده کمک می کند.

*پیامدهای بی‌حجابی در جوامع اسلامی

مدیرکل تبلیغات اسلامی مازندران در گفت و گو با خبرنگار ما گفت: نقش عفاف و حجاب در سلامت جامعه بسیار تاثیر دارد و مهم‌ترین مسئله در کاهش آسیب‌های اجتماعی موضوع رعایت عفاف و حجاب است .

حجت‌الاسلام ناصرشکریان امیری با اشاره به اهمیت این مسئله در جامعه اسلامی ، اظهار کرد: امروز مهم‌ترین مسائل بوجود آمده از موضوع آسیب‌های اجتماعی مسأله عدم رعایت حجاب و عفاف در جامعه اسلامی است و نقش حجاب و عفاف در سلامت جامعه و خانواده بر هیچ کسی پوشیده نیست .

وی  به نقش زن مسلمان در مکتب مترقی اسلام و جامعه اسلامی اشاره کرد و افزود: موضوع حجاب و عفاف بیانگر پذیرفتن نقش زن در جامعه اسلامی است و زن  مهم‌ترین نقش تربیتی را در جامعه اسلامی و خانواده  دارد که موضوع حجاب و عفاف تاثیر مستقیم در کاهش و رفع آسیب‌های اجتماعی خواهد داشت.

مدیرکل تبلیغات اسلامی مازندران  در بخش دیگری از سخنان خود به پیامدهای بی حجابی در جوامع اسلامی و …تصریح کرد: بسیاری از مباحث مطرح شده و کارشناسی شده در متلاشی شدن بنیان‌های خانواده و زندگی مشترک مبنای ریشه‌ای دارد و در بسیاری از این موارد مسئله حجاب و عفاف مورد غفلت قرار گرفته شده و باعث مشکلات عدیده‌ای در حوزه خانواده و اجتماع می‌شود که باید برای آن برنامه‌ریزی دقیق داشت.

این مسئول در ادامه سخنان خود حجاب و عفاف را مهم‌ترین مسأله در سلامت جامعه دانست و خاطر‌نشان کرد: برخلاف نگاه غرب دین مبین اسلام به موضوع زن یک نگاه متعالی و ارزشی دارد و این زمینه حضور زنان را در جامعه پر رنگ‌تر و اثرگذارتر می‌کند و رعایت حجاب و عفاف در جامعه اسلامی تضمین کننده سلامت زن مسلمان است .

شکریان با انتقاد از برخوردهای سلیقه‌ای جریان‌های سیاسی کشور و دولت ها نسبت به موضوع حجاب و عفاف ، تاکیدکرد: دولت‌ها در موضوع عفاف و حجاب سلیقه‌ای رفتار می‌کنند و این مهم‌ترین آسیب جدی در حوزه عفاف و حجاب است.

وی به بروز برخی ناهنجاری‌های اجتماعی در جامعه اشاره و بیان کرد: بسیاری از دشمنان جوامع اسلامی به‌ویژه مستکبران عالم بر روی مسأله عفاف و حجاب در جوامع اسلامی و حتی جمهوری اسلامی برنامه‌ریزی کرده‌اند و هزینه‌های هنگفتی هم صرف می‌کنند تا سبک زندگی غربی را ترویج کنند و قطعا برای خنثی کردن اینگونه توطئه‌ها نیازمند وحدت بیشتر دستگاه‌های اجرایی و فرهنگی هستیم و باید عفاف و حجاب اولویت همه فعالیت‌های فرهنگی کشور باشد.

*حیله امروز دشمن نابودی حجاب و عفاف زنان است

استاد دانشگاه و کارشناس خانواده نیز حجاب را یک مسئله فراجنسیتی خواند و گفت: حجاب یک حلقه از زنجیره تمدن، سلامت و پایداری خانواده است.

حسین ساجدی با طرح این پرسش که یکی از سوالات در نظام اجتماعی میزان فاصله سلیقه فردی با حق اجتماعی در جامعه است، بیان کرد: فرد باید سلایق و خواسته های خود را با جامعه ای که در آن زندگی می کند، هماهنگ کند و اگر سلایق و خواسته های موجود مطابق نیازها و فطرت انسان باشد باید برای حفظ آن قوانین تلاش کرد.

وی تصریح کرد: ابعاد حقیقی قواعدی که سلامت جامعه را متناسب با فطرت انسان به دنبال دارد، باید آشکار شود و همواره تطابق این سلایق و خواسته ها را با فطرت تطبیق داد.

ساجدی ادامه داد: اگر قرار باشد تمام قوانین به اخلاقیّات صرف بدون ضمانت اجرایی تبدیل شود باید به یکباره شاهد شکل گیری یک جامعه فرهیخته بود که این امر ممکن نیست.

به گفته این کارشناس، هر چه اخلاقیات در جامعه توسعه بیشتری پیدا کند میزان رشد یافتگی فرد بالا می رود و در این میان میزان قوانین حقوقی ما و قوانین حقوقی جامعه با یکدیگر مرتبط است.

وی با طرح این پرسش که مسئله حجاب یک مسئله جنسیتی است یا فراجنسیتی؟ افزود: امروزه یکی از مسائلی که مطرح می شود توجه به مسئله حجاب به عنوان محدودیت صرف برای زنان و دختران به نفع مردان است.

این کارشناس خانواده با تاکید بر این مهم که حجاب مختص زن نیست و جامعه های متمدن نگاه خاص و ویژه ای به این مقوله دارند، مطرح کرد: با ابزار رسانه یک جنگ تمام عیار بر علیه خانواده آغاز شده است.

این پژوهشگر خانواده با برشمردن مثال های از نوع ناهنجاری های متداول همچون ازدواج انسان با حیوانات و … توضیح داد:  امروزه انواع رفتارها در نظام واره سلامت جنسی در حال شکل گیری است که از آن به عنوان رفتارهای ناسالم می توان تعریف کرد.

ساجدی افزود: دنیای امروز برای رفتارسازی و هنجارسازی رفتارهای غیر طبیعی سعی می کند تعاریفی ارائه کند تا برای خانواده رقیب های تازه و شبه خانواده ایجاد کند.

در میان همه نکاتی که در حوزه مد و لباس مطرح می‌شود، باید از «قانون ساماندهی مد و لباس» هم یاد کرد که در سال ۱۳۸۵ به تصویب مجلس و تائید شورای نگهبان رسید و در ۱۱ ماده، تکالیفی را برای دستگاه‌های مختلف فرهنگ و اقتصادی تعریف کرد تا الگو‌های مد و لباس در جامعه ایرانی سامان پیدا کند. حالا باگذشت ۱۴ سال از ابلاغ آن قانون، باید این سؤال را مطرح کرد که چقدر از احکام آن قانون طی همه این سال‌ها توسط دستگاه‌های مسئول، دنبال و اجراشده و اثر آن در کجا بوده است؟!

مسئله مُد و مُدگرایی البته مورد توجه رهبر معظم انقلاب هم بوده و در بیانات مختلف ایشان، نکات جالبی در خصوص موضوع «مُد» آمده است؛ از جمله اینکه «مُد باید از درون فرهنگ ما بجوشد و بیرون بیاید».

ایشان در سال ۱۳۸۳ و در دیدار با دانشجویان استان همدان فرمودند: «در تقلید فرهنگی خطر خیلی بزرگی است، اما این حرف اشتباه نشود به اینکه بنده با مُد و تنوع و تحول در روش‌های زندگی مخالفم؛ نخیر، مدگرایی و نوگرایی اگر افراطی نباشد، اگر روی چشم و هم چشمیِ رقابت‌های کودکانه نباشد، عیبی ندارد. لباس و رفتار و آرایش تغییر پیدا می‌کند، مانعی هم ندارد؛ اما مواظب باشید قبله‌نمای این مُدگرایی به سمت اروپا نباشد؛ این بد است.

اگر مدیست‌های اروپا و امریکا در مجلاتی که مُدها را مطرح می‌کنند، فلان طور لباس را برای مردان یا زنان خودشان ترسیم کردند، آیا ما باید اینجا در همدان یا تهران یا در مشهد آن را تقلید کنیم؟ این بد است. خودتان طراحی کنید و خودتان بسازید». شاید نکته مهم در این میان، آن باشد که وقتی لباس‌های قاچاق و وارداتی از کشور‌های ترکیه و امثال آن بدون هیچ‌گونه پیوست فرهنگی به‌وفور و با قیمت ارزان در بازار ما یافت می‌شود و از سوی دیگر، طراحان لباس در ایران کمتر حمایت می‌شوند یا خودشان کمتر ابتکار به خرج می‌دهند، به‌طور طبیعی میدان برای بدحجابی و بد پوششی بیشتر از حالت عادی فراهم می‌شود.