مشهورترین انگلیسی تاریخ معاصر

به گزارش قائم آنلاین، روزنامه شهروند نوشت: «وینستون چرچیل در بیست‌وچهارم ژانویه‌سال ١٩٦٥، بر اثر سکته‌ مغزی در نود سالگی از دنیا رفت. ‏مراسم خاکسپاری او بزرگ‌ترین گردهمایی‌ برپا شده در تاریخ انگلستان است. نمایندگان ١١٢ کشور در این مراسم حضور ‏داشتند و ٣٥٠‌میلیون اروپایی ازجمله ٢٥‌میلیون انگلیسی، برنامه‌ تشییع او را به‌طور زنده از تلویزیون تماشا ‌کردند. ‏جمعیت به‌قدری زیاد بود که تابوت چرچیل با جرثقیل از روی رودخانه‌ تایمز عبور داده شد! توپخانه‌ سلطنتی با شلیک ١٩‏توپ و همچنین ١٦ فروند جنگنده‌ انگلیسی با پرواز بر فراز لندن به پیکر او ادای احترام کردند. چرچیل پیش از مرگ ‏وصیت کرده بود در خانه‌ای، نزدیک محل تولدش (کاخ بلنهایم در آکسفوردشایر) به خاک سپرده شود. روی سنگ مزار ‏او این جمله حک شده است: «من آماده‌ام تا با خالقم ملاقات کنم اما اینکه او برای دیدار با من آماده باشد، موضوع دیگری ‏است.»‏

چرچیل و مادر آمریکایی‌اش

در قرن نوزدهم در بین اشراف انگلیسی ازدواج با زنان ثروتمند آمریکایی، امر متداولی بود. ‏یکی از همین پیوندها، ازدواج لرد راندولف چرچیل با یکی از زنان ارث و میراث‌دار بروکلینی، به نام جنی جروم بود. این ‏زوج دو فرزند داشتند، «وینستون» که درسال ١٨٧٤ و «جک» در ١٨٨٠ در کاخ بلنهایم (آکسفوردشایر) به دنیا آمدند‎.‎

چرچیل و افسردگی خفیف همیشگی‌اش

چرچیل در طول زندگی‌اش افسرگی خفیفی داشت که خودش به آن ‏می‌گفت:  «سگ سیاه!» حتی او هم در زندگی‌اش لحظاتی را تجربه کرده که هیچ اراده، انرژی و انگیزه‌ای برای هیچ کاری ‏‏(حتی خواب و خوراک) نداشته است. هنوز بحث‌های زیادی در این زمینه وجود دارد، زیرا برخی معتقدند چرچیل از ‏اختلال روانی رنج می‌برد و برخی دیگر هم مخالف این عقیده‌اند‎.‎‏ بعضی از محققان معتقدند چرچیل از کودکی دچار ‏اختلالاتی نظیر کمبود توجه و بیش‌فعالی بوده که تا بزرگسالی با آن دست و پنجه نرم می‌کرده است.‏

چرچیل و نفرت از گاندی

چرچیل یک امپریالیست دوآتشه و تمام عیار بود. او معتقد بود امپراتوری بریتانیا باید مستعمراتش ‏را با چنگ و دندان و به هر قیمتی حفظ کند و به شدت هم مخالف هرگونه استقلال هند بود. از همین رو، چرچیل اصلا ‏جزو طرفداران گاندی به حساب نمی‌آمد. در ضمن زندگی گاندی عملاً برای او بی‌اهمیت بود. چرچیل در پارلمان و در ‏ملأ‌عام غالباً علیه گاندی سخنرانی می‌کرد. حتی به او لقب «خرابکار متعصب» و «وکیل فتنه‌گران» داده بود.‏

چرچیل و دست‌های آلوده به خون

قحطی بنگال درسال ١٩٤٣، تنها قحطی در تاریخ مدرن هند بود که اصلاً و ابداً طبیعی ‏و اتفاقی نبود. در این قحطی، تقریباً ٣‌میلیون غیر نظامی جان باختند! علت این قحطی‌، ارسال مقدار بسیار زیادی از برنج ‏هند به مناطق جنگی و بریتانیا بود. چرچیل به‌عنوان صادرکننده این دستور تا زمان مرگش، همیشه کاسه کوزه‌ها را بر ‏سر مردم هندوستان و حتی گاندی می‌شکست و آنها را مسبب آن قحطی فجیع می‌دانست!‏

چرچیل و هنرمندی‌اش

چرچیل روح نسبتاً حساس و دل بسیار نازکی داشت! اشک چرچیل دم مَشکش بود و در جلساتی ‏که با مردم عادی برگزار می‌کرد یا هنگام سخنرانی‌ها و تعریف و تمجیدها، گریه‌اش می‌گرفت. او همچنین شخصیت هنرمند ‏و خلاقی داشت. چرچیل، نقاشی خوش‌قریحه، روزنامه‌نگاری موفق و نویسنده‌ای متبحر بود. او از سبک امپرسیونیسم در ‏نقاشی مناظر لذت می‌برد و هنوز هم خیلی از آثار او باقی مانده‌اند. چرچیل با نام مستعار «چارلز مورین» نقاشی می‌کرد و ‏بیشتر آثار ماندگار او را می‌توان در خانه‌ چارت‌ول لندن مشاهده کرد. او در طول زندگی‌اش کار نویسندگی یک سریال، ‏نوشتن رمان، دو شرح حال‌نویسی، سه جلد کتاب خاطرات و چندین کتاب تاریخی را برعهده داشت! چرچیل درسال ‏‏١٩٥٣ و در دومین دوره نخست‌وزیری‌اش به دلیل «تسلط زیاد در توضیحات تاریخی و بیوگرافی‌ها» و همچنین برای ‏تعلیمات درخشانی که در دفاع از ارزش‌های والای انسانی داشته است، جایزه نوبل ادبیات را دریافت کرد.

چرچیل و لکنت زبان

شاید کمی عجیب و باورنکردنی به نظر برسد اما یکی از مشهورترین سخنرانان و سیاستمداران ‏تاریخ لکنت زبان داشت. چرچیل به دلیل فُرم لب‌هایش، برای تلفظ صداهای‎ ‎‏«ز» و «س»‏‎ ‎به سختی می‌افتاد. او درسال ‏‏١٨٩٧ از متخصصان گفتاردرمانی، برای حل مشکل بیانش درخواست کمک کرد. مشکل او فقط با یک کار برطرف ‏می‌شد: تمرین! بعد از این، دیگر کلمه‌ای نماند که چرچیل نتواند تلفظ کند، به جز کلمه‌ «نازی» که به غلط می‌گفت ‏‏«نارزیس!»‏