عاشورا، مهم‌ترین عامل دین‌گرایی ۱۴ قرن اخیر تا ظهور مهدی موعود(عج‌الله)

به گزارش قائم آنلاین،  محرم و صفر، یادآور مهم‌ترین رخداد و تاثیرگزارترین واقعه تاریخ اسلام به محوریت امام مظلوم و پاره‌ی دل همه انبیاء و اوصیاء و اولیای الهی و آزادگان تاریخ، یعنی حضرت حسین بن علی علیهماالسلام است، که بدلیل تاثیرآفرینی بی‌مثال این واقعه شگفت‌انگیز، اهداف و اجزاء این رخداد همواره از سوی بدسگالان (دشمنان آگاه و دوستان غافل)، دستخوش تحریف و تغییرات طی ۱۳۸۱سال پس از آن حماسه شده و در محرم و صفر هرسال بهترین مجال برای بازخوانی، تفکر و تأمل پیرامون عوامل پیدایی، علل بروز، اهداف و انگیزه‌ها، مردودان و قبولشدگان،…و سرانجام درسها و عبرت‌ها و انطباق مجموع برداشت‌ها با شرائط و مختصات زمانه‌ی معاصر فراهم می‌آید که خطباء، محققان و عالمان از یک سو بعنوان راویان امین وظیفه تبیین و از سوی دیگر، عموم مردم عهده‌دار گوش دادن و اندیشه کردن و نصب‌العین قرار دادن درس‌ها و دستاوردها در ابعاد و زوایای زندگی خود و جامعه هستند.

ارزش‌هایی که امام حسین(ع) خود را فدای آن کرد
واردشدن تاکیدات و تصریحات از ناحیه پیامبر گرامی اسلام و ائمه هدی صلوات الله و سلامه علیهم اجمعین و ارادت و عشق‌ورزی انبیاء نسبت به حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام، علاوه بر بیان جایگاه و منزلت آن نمونه بشریت نزد خداوند، تذکر و آگاهانیدن به این نکته اساسی است که حسین بن علی علیهماالسلام و اهلبیت و همراهان برجسته او با همه عظمت و شخصیت‌شان و میزان مقربت و محبوبیت‌شان برای چه هدف مقدس‌تر از خودشان جان نثاری و ایثارگری کرده‌اند که این چنین در خاطره زنده زمان جاودان شده و در هر لحظه زمانی و هر قطعه مکانی می‌توانند تکثیر شوند و به زمان و مکان شرف بخشند و موجب تقدس و ماندگاری نهضت‌ها و جنبش‌ها شوند.

حضرت حسین بن علی(ع)، همچون سایر امامان دارای شخصیت ممتاز در تمام زمینه‌های فردی و اجتماعی بود و همانند آنان نیز به شهادت رسید، لیکن شهادت او ویژه و منحصربفرد بود، که چگونگی شهادت ایشان ارتباط با میزان شناعت و عصبانیت دشمنان در مواجهه با اهداف و عملکرد الهی سالار شهیدان و بخصوص جد، پدر، مادر و برادرارجمندش در جاودانه‌سازی رسالت و نبوت پیامبر خاتم از طریق تثبیت و تعمیق امامت، نه خلافت و سپس سلطنت داشت و دارد.

ایمان‌ها در گرو عشق به امام حسین(ع) است
اینکه رسول الله(ص) می‌فرماید:”همانا کشته شدن حسین(ع) در دل‌های مومنین حرارتی ایجاد کرده است که هرگز به سردی نمی‌گراید”، و یا امام صادق(ع) می‌فرماید:”هیچ چشمی و اشکی نزد خدا محبوب‌تر از چشمی که بر امام حسین(ع) گریه کند، نیست؛ و هیچ گریه کننده‌ای بر او نمی‌گرید مگر اینکه با فاطمه زهراء(س) تقرب و پیوند برقرار کرده و او را شادمان می‌گرداند و نیز با رسول الله(ص) پیوند برقرار و حق ما را ادا کرده باشد؛ و هیچ بنده ای در قیامت محشور نمی‌شود مگر اینکه چشمش گریان باشد، به جز گریه‌کنندگان بر جدم حسین(ع) که همانا محشور می‌شوند در حالیکه چشمان‌شان روشن است و شادی از صورت‌شان نمایان می‌باشد و در حالی که خلایق در هول و هراس و در معرض حسابند، آنها در امانند و زیر عرش همصحبت حسین‌اند و در سایه عرش از بدی روز حساب بیمناک نیستند”؛ بواسطه نقش خطیرو حساس اباعبدالله الحسین(ع) در احیای دین خداوند در هنگامه‌ای که بردگان هوی و هوس‌ها با حفظ ظاهر و پوستین دین، ارزش‌ها را در عمل به مسخ کشیده و دین را از خاصیت فرد و اجتماع سازی و اداره جامعه براساس تقوا و عدالت ساقط کرده بودند.

درس اصلی سیدالشهداء به همه نسل‌ها
در بی باکی و هوشیاری مدبرانه اباعبدالله الحسین(ع) و عدم مماشات در مقابل متعرضان به حقوق دین و جامعه و ادای تکلیف آن امام مظلوم بر کسی کوچک‌ترین پوشیدگی ندارد و حتی یزید، آن جرثومه خباثت و رذالت نیز ننگ جنایت فاجعه کربلاء را بعهده نگرفت و آن را متوجه ابن زیاد و عمرسعد کرد؛ اما نکته اصلی در این است که خون جاری حسین(ع) در بستر زمان چه مقدار الهام بخش آزادگان بخصوص مسلمانان و در راس آنان شیعیان برای پی‌جویی اهداف و تحقق منویات و مطالبات امام حسین(ع) بوده و امروز رسالت و وظائف ما در قبال این حماسه چیست؟.

انقلاب اسلامی ملت ایران خود را مدیون و محصول حماسه عاشوراء می‌داند و هیچ فرد ایرانی، حتی اقلیت‌های دینی را نمی‌توان یافت که با چشمانی اشکبار و قلبی مالامال از عشق و محبت، خاک حتی حرم حسینی را توتیای چشم خویش نسازند. اقتدای صادقانه و خالصانه ملت ایران به سالار نهضت عاشوراء آنچنان برای جهانیان قطعی و حتمی است که امروزه مشیء و مرام ملت نستوه ایران الگو ومدل برای بسیاری از کشورها منجمله: لبنان، فلسطین، مصر، تونس، یمن، بحرین، عربستان،… و حتی کشورهای غربی گردیده است، و این واقعیت ایجاب می‌کند تا انقلاب اسلامی الگوی اصلی خود، یعنی آرمان و ساز و کار اباعبدالله الحسین(ع) را برای جهانیان تبیین کند و پیش از آن، نیاز است تا فرهنگ حسینی ابتداء برای نوجوانان و جوانان کشورمان بخوبی تحلیل و تفسیر شود تا از این اقیانوس بیکران فضیلت‌ها، هرکسی بهره خود را ببرد که چیزی جز احیای آموزه‌ها و ارزش‌های اسلامی بخصوص در حوزه اخلاق، رفتار و معنویت نخواهد بود.

احیای دین یعنی اقامه ارزش‌ها، اولین هدف عاشوراست
حضرت حسین بن علی(ع)، اولین هدف قیام خود را زنده کردن دین اسلام در جامعه با عمل به احکام و شرایع آن توسط عموم ذکر می کند. آنچنان در این راه راسخ و استوار است که می‌فرماید:”اگر دین جدم جز با کشته شدن من احیاء و استوار نمی شود، پس ای شمشیرها بشتابید و جسم مرا در بر بگیرید”.

کاروان سالار نینوا، بصراحت از اسلام و لزوم الزامی احیاء احکام و شریعت محمدی(ص) سخن به زبان می‌آورد و در این میان برای خوشامد این و آن از هیچ چیز دیگری همچون: ارزش‌های انسانی، عدالت اجتماعی، آزادی، حقوق بشر،…، سخن نمی‌گفت، که با احیای اوامر و نواهی اسلام همه‌ی ارزش‌های انسانی و نیکی‌های جهان مستتر در آن گام به عرصه عینیت می‌گذارند و نیازی به تنزیل اسلام با تکمله‌های دیگر که همه آنها در ذیل اسلام بعنوان دین فطرت‌های پاک تعریف می‌شوند، نیست.

عاشورا یعنی قیام الهی به رهبری امام، مظهر ولایت
تاکید امام حسین(ع) بر عبارت:”دین جدم”؛ حکایت از این معنی داشت که دین اسلام با ویژگی اندیشه و عمل جد ایشان، یعنی پیامبر خاتم(ص)، مورد اهتمام و قیام نینوائیان است، و این حقیقت بدین معنی می‌باشد که هیچگاه اسلام بدون رهبر داعیه‌ی خاتمیت و کافی بودن برای ابناء بشر تا قیام قیامت را ندارد و اگر قرار است اسلام، آخرین و کاملترین دین خداوند برای همیشه تاریخ باشد، باید همواره ملازم رهبری آسمانی از جنس معصومیت و تقدس خود باشد؛ حال می خواهد این رهبریت ابتداء در کسوت “نبوت” باشد و سپس با طراحی خداوند در قالب “امامت” تداوم یابد.

از این قاطعیت آشتیناپذیر حضرت سیدالشهداء(ع) در به صحنه حکومت آوردن اسلام بود، که بنیانگذار فقید جمهوری اسلامی، آن فرزند شایسته فرهنگ حسینی، در هنگامه همه پرسی نظام اسلامی فرمود: جمهوری اسلامی، نه یک کلمه کم و نه یک کلمه زیاد. آن راحل بهشتی، با کمال سرافرازی و افتخار، تنها صلای اسلامی را برای جمهور مومنان و متدینان ایران علوی و فاطمی و حسینی به گوش جهانیان رساند و وعده خداوند را به بشریت نوید داد که اسلام مبتنی بر ولایت قادر به تضمین سعادت انسانها و رهایی‌بخشی آنان از چنگال شیاطین درونی و بیرونی است، و این “آموزه”، نحست باید در لحظه لحظه زندگی مقتدایان حسینی مبنا و ملاک فکر و عمل آنان قرار گیرد که لحظه‌ای غفلت از آن، درغلطیدن به دره اشتباهات هلاکت‌بار است. حال ببینیم که چه مقدار در انطباق خود با دغدغه‌های اباعبدالله الحسین(ع) موفق عمل می کنیم؟. بالاغیرتاً، رودربایستی با خود را کنار بگذاریم و صادقانه با خود رفتار کنیم. حال، نمره‌تان چند است؟.آیا هنوز وقت حسینی شدن فرا نرسیده است؟. تا بجنبیم می‌بینیم که دیگر فرصت جبران را نداریم. پس، بشتابیم که دارد خیلی زود دیر می‌شود.