گمشده‌ای با نام «تکریم سالمندان»

این روزها گسترش ویروس کرونا در کنار تمام آسیب‌های سلامتی و اقتصادی که بر زندگی انسان تحمیل کرده، از نظر روحی و روانی نیز زندگی بشر، به خصوص سالمندان را به طور جدی تحت تأثیر قرار داد. اغلب مردم از برقراری ارتباط چهره به چهره با سایرین هراس دارند و حتی در مکان‌های عمومی نیز از نزدیک شدن به مردم و تعامل اجتماعی خودداری می‌کنند.

 در این میان، افراد آسیب‌پذیر مانند سالمندان تهدیدهای بیشتری را متحمل می‌شوند چرا که اغلب آن‌ها از بیماری‌های زمینه‌ای رنج می‌برند و همین امر انزوای آنان در پی ترس از ابتلاء شدن به بیماری کووید -۱۹ را بیش از پیش کرده است.

*نیاز قشر سالمند به تعاملات اجتماعی

دکتر عاطفه مرادیان، عضو مدرسان انجمن ازدواج و خانواده کشوردر گفت‌وگو با خبرنگار ما اظهار کرد: سالمندی تعاریف مختلفی دارد که به سه بعد روانی، اجتماعی و تقویمی تقسیم می‌شود که شایع‌ترین آن تقسیم‌بندی از نظر تقویمی است و تعاریف آن بر اساس امید به زندگی متفاوت است.

وی افزود: بر اساس تعریف سازمان بهداشت جهانی(WHO) سن سالمندی از ۶۰ سال به بالا تعریف شده است که شامل ۱۳ درصد جمعیت کل جهان، ۹/۲۸ درصد از جمعیت کشور و ۱۲ درصد از جمعیت مازندران می‌شود که این گروه  از آ‌سیب‌پذیرترین گروه جامعه در برابر بیماری‌ها بالاخص کووید ۱۹ است.

این مشاور خاطرنشان کرد: قشر سالمند در این دوره نیازمند تعاملات اجتماعی است تا از بسیاری خطرات ناشی از گوشه‌گیری همچون افسردگی مصون بمانند این روزهای کرونایی مجبور به ماندن در خانه و دوری از حضور در تجمعات روزگار می‌گذرانند.

مرادیان افزود: فرزندان و افراد فامیل نیز از ترس اینکه ناقل کرونا به آنها نباشند به دیدار آنها نمی‌روند و این موضوع باعث افزایش افسردگی در میان آنها شده است و از طرف دیگر اخبار و اطلاعاتی که از طریق رسانه‌ها دریافت می‌کنند آنها را دچار استرس می‌کند که این موضوع نیازمند تدابیر خاص و جدی نظام حمایتی و مراقبتی اجتماعی در کشورمی باشد.

وی با بیان اینکه اعضای خانواده یکی از مهمترین منابع حمایتی هستند، گفت: اعضای خانواده می‌توانند با ارائه حمایت‌های اجتماعی از قبیل حمایت احساسی، عملی(تهیه اقلام غذایی و بهداشتی ) و بیان اطلاعات و اخبار صحیح و دستاوردهای امیدوارکننده به آنها بخشی از استرس و اضطراب آنها را کاهش دهند.

این مشاور در پایان افزود: با روش‌هایی مانند تشویق آنها به باغبانی، آشپزی و انجام ورزش‌های خانگی و تن‌آرمیدگی آنها را آرام کنند و با ارتباط اجتماعی سالم و ایمن  با سالمندان همچون ارسال برنامه‌های تصویری سرگرم کننده، عکس و فیلم‌های متنوع خانگی مانع افسردگی و انزوای اجتماعی آنها شوند.

*مشکل کم‌خوری در سالمندان

دکتر ابراهیم مهدوی متخصص تغذیه در گفت‌وگو با خبرنگار ما اظهار کرد: در کشورهای پیشرفته، بیشتر مشکلات گوارشی با زیاد خوردن ارتباط دارد اما در سالمندان کم‌خوری خود یک مشکل است.

وی افزود: بین بیماری‌های مزمنی که سالمندان از آن رنج می‌برند همچون سرطان، ناراحتی‌های قلبی، دیابت، پیوست و دردهای استخوانی و ترکیبی از رژیم غذائی نامناسب و زندگی ناسالم، رابطهٔ مستقیم وجود دارد.

این متخصص تغذیه خاطرنشان کرد: شخص به نسبت پیر شدن به دلایل گوناگون مقدار خوراکش نیز کمتر می‌شود، برخی مشکل بلع دارند، برخی به علت داشتن درد مفاصل برای خرید و درست کردن غذا دچار مشکل هستند، عده‌ای به‌علت از دست دادن همسر و ناخوش بودن، اشتهای خود را از دست می‌دهند و بعضی نیز به دلیل ضعف مالی قدرت خرید ندارند.

مهدوی در پایان تاکید کرد: در کنار تغذیهٔ مناسب، تحرک جسمانی برای تأمین یک زندگی سالم در هر سنی لازم است، با سوختن کالری در اثر ورزش وزن بدن کنترل می‌شود، ورزش‌های سبک مانند پیاده‌روی، استحکام استخوان‌ها را بیشتر می‌کند.

*محبت و عاطفه تنها خواسته سالمندان

آقای رضایی ۶۵ ساله در گفت‌وگو با خبرنگار ما اظهار کرد: تنها خواسته ما پدر و مادرها از فرزندانم محبت و عاطفه است، هیچ وقت ما را تنها نگذارند و همیشه جویای حال و احوال ما باشند.

خانم احمدی ۷۲ ساله در گفت‌وگو با خبرنگار ما اظهار کرد: اگرچه پیر شده‌ایم، اما سالمندی دلیل بر فراموشی و کم رنگ شدن نیست، الان بیش از هر زمان دیگری نیازمند توجه آشنایان و دوستان با یک احوالپرسی ساده هستیم.

سالمندان که زندگی سخت و دشوار خویش را در فراهم نمودن شرایط زندگی بهتر برای فرزندان خود گذرانده‌اند و به دوران پیری رسیده‌اند، تنها یک آرزو دارند و آن این است که در خانه‌ای آرام و مملو از محبت در کنار فرزندان و نوادگان خویش، روزهای آخر عمر را سپری نمایند.

*کم‌رنگ شدن تکریم سالخوردگان

متأسفانه در زمان ما، تکریم سالخوردگان کم‌رنگ شده و به آنان و مشکلاتشان عنایت کافی نمی‌شود، تواضع در برابر والدین و احترام و اطاعت از آنان، کمترین حقی است که والدین بر گردن فرزندان خود دارند و آیا با تمام سفارشاتی که دین مبین اسلام نسبت به تکریم والدین داشته می‌توان، والدین خویش را به هنگام فرو افتادن در ورطه ناتوانی و خزان زندگی رها کرده و در غربت تنهایی گذاریم؟

از عمده‌‌ترین راه‌هاى انتقال یک فرهنگ به نسل‌هاى آینده، رفتار پدر، مادر و مربیان است، کودکان آنچه را در رفتار بزرگترها ببینند، الگو می‌‏گیرند، احترام به بزرگترها و رعایت ادب و تکریم نسبت به سالخوردگان، اگر در عمل و رفتار ما تجلى یابد، فرزندان ما نیز، این فرهنگ را می‌‏آموزند و با همین آداب و سنن بار می‏آیند، کسى که انتظار ادب، معرفت و حق‏‌شناسى از فرزندانش دارد، باید همین حالت را نسبت به پدر و مادر و بزرگترها نشان دهد، تا کوچکترها هم از او بیاموزند.

به گزارش بلاغ، سالمندان امروز جوانان دیروزاند، پس بهتر است اندکی به فردای خویش نیز بیاندیشیم و سالمندان، این اندیشه‌های سرشار و خاموش را تکریم کنیم که تکریم بزرگان مایه برکت در زندگی است.