در انتظار «امید»

به گزارش قائم آنلاین، «درناهای سیبری» نخستین بار در سال ۱۳۵۳ در ایران رویت شدند و جمعیت این دسته از درناها از بیش از ۲۰۰ قطعه در سال ۱۳۰۹ به دو قطعه در سالیان اخیر و با مرگ «آرزو» به یک قطعه رسیده‌ است. از سال ۱۳۸۵ «امید» آخرین بازمانده جمعیت غربی درناهای سیبری به تنهایی به ایران می‌آید.

مهاجرت تک درنای سیبری به جنوب تالاب بین‌المللی فریدونکنار از اواسط مهر ماه تا اواخر آذر ماه انتظار می‌رود اما امسال هنوز مشاهده این پرنده مهاجر در ایران گزارش نشده است.

این تک درنای سیبری از سال ۸۶ به استثنای دو سال ۸۸ و ۹۴ یعنی ۱۲ سال است که به‌صورت انفرادی به ایران سفر می‌کند و در نیمه اول اسفند ماه به زیستگاه اصلی خود در سیبری بازمی‌گردد. در صورت بازگشت «امید» به ایران طی پاییز سال جاری، سیزدهمین سال مهاجرت انفرادی او به ایران رقم خواهد خورد.

دُرنای سیبری  با نام علمی (Grus leucogeranus) پرنده‌ای به شدت در معرض خطر انقراض از خانواده درنا است. این پرنده ظاهر خاصی دارد که آن را از دیگر پرندگان متمایز می‌کند. درنای سیبری پرنده‌ای بزرگ با قدی نزدیک به یک‌ونیم متر و فاصلهٔ دو بال بیش از ۲ متر و بدنی یکدست سفید با شاه پرهای سیاه رنگ است که پاهای بلند سرخ‌رنگ دارد و منقار بلند سیاهی روی صورت قرمزرنگ آن نشسته‌ است.

درنای سیبری به‌طور تاریخی به سه جمعیت اصلی شرقی، غربی و مرکزی تقسیم می‌شده که جمعیت مرکزی منقرض شده و جمعیت غربی قطعاً منقرض خواهد شد (چون فقط یک پرنده باقی‌مانده و افزودن پرنده‌های جمعیت شرقی به آن نتیجه نداده‌ است). جمعیت شرقی که در واقع تنها گروه موجود از درنای سیبری است تابستان را در شرق سیبری زادآوری می‌کند و برای زمستان‌گذرانی به شرق چین می‌ روند. از اعضای این گروه بیش از ۳۰۰۰ درنا باقی‌مانده که زیستگاه زمستانی تقریباً تمام آن‌ها در «دریاچه پویانگ» و اطراف آن است.

گفتنی است که پروژه‌ای در فریدونکنار برای افزایش نسل جمعیت غربی درنای سیبری اجرا شد اما به دلیل طولانی بودن مسیر پروازی از سیبری به فریدونکنار، پرنده پرورشی توان پرواز به سیبری را نداشت و این طرح با شکست مواجه شد.

به گفته حسینعلی ابراهیمی کارنامی- مدیرکل محیط زیست مازندران-  درنای امید از زیستگاه زادآوری خود در سیبری از مسیر روسیه، قزاقستان و آذربایجان به فریدونکنار مازندران مهاجرت می‌کند و حدود چهار ماه از سال را با تغذیه در محدوده دامگاه‌های سنتی ازباران، سرخرود و فریدونکنار زمستان گذرانی می‌کند.

مهدی نبی‌یان – کارشناس ارشد تنوع زیستی- معتقد است که جمعیت غربی درنای سیبری منقرض شده به‌حساب می‌آید چراکه تنها بازمانده آن در جهان یک فرد از جمعیت این گونه است.

«امید» سال گذشته ۲۹ مهر ماه برای زمستان گذرانی به تالاب بین المللی فریدونکنار مهاجرت کرده بود، در۸ اسفند ماه پس از ۱۲۹ روز زمستان گذرانی در فریدونکنار به سیبری بازگشت و حالا با آغاز فصل پاییز در انتظار بازگشت این تک درنای سیبری به ایران هستیم تا تنها امید به جمعیت غربی درنای سیبری را بار دیگر در دل بپرورانیم و یک سال دیگر از مشاهده آن احساس خرسندی کنیم.

به گزارش ایسنا، «امید» نمونه زنده‌ای است که به ما نشان می‌دهد تخریب زیستگاه‌ها و شکار بی‌رویه و غیرمجاز چه بر سر جمعیت‌های پرندگان مهاجر و سایر گونه‌های حیات وحش می‌آورد. امید است که قصه غم‌انگیز تک درنای سیبری تلنگری باشد تا در حفظ گونه‌های حیات وحش و زیستگاه‌های آن‌ها احساس مسئولیت بیشتر و در این راستا تلاش مضاعفی کنیم.