فریاد از کرونا، کالاهای چینی و بی‌خیالی متولیان!

به گزارش قائم آنلاین، ناصر پرهیزگار، هنرمند پیشکسوتی که سابقه‌ای ۳۵ ساله در حرفه دست بافته‌های ایلیاتی دارد، در چندین نمایشگاه داخلی و خارجی شرکت کرده است. او در گفت و گو با ایسنا درباره وضعیت هنرمندان در روزهای کرونایی، بر این باور است که «وضعیت صنایع‌دستی پیش از شیوع ویروس کرونا نیز چندان جالب نبود، اما ضربه آخری که توسط کرونا زده شد، بسیاری از برنامه‌ها همچون برگزاری نمایشگاه‌ها را تحت شعاع قرار داد. به‌طور کلی بازار صنایع‌دستی پیش از کرونا و به دلیل پایین آمدن ارزش پول ملی، نبود امکانات صادراتی و تاثیراتی که تحریم ها گذاشته بودند بسیار آسیب دیده بود.»

او ادامه می‌دهد: کالاهای صنایع دستی ایران توسط استادکاران حرفه‌ای و با بهترین کیفیت‌ها ساخته می‌شوند و بهترین مشتری‌های این محصولات گردشگران خارجی یا ایرانی‌های خارج‌نشین هستند. این درحالی است که با افزایش تحریم و کاهش رفت‌وآمدها که حالا به‌واسطه کرونا بسیار کمتر هم شده است، بخش اصلی خریداران محصولات صنایع‌دستی دیگر وجود ندارند. از سوی دیگر، گرانی و کاهش ارزش پول ملی باعث می‌شود که مشتری‌های داخلی نیز از بضاعت کمتری برای خرید صنایع‌دستی برخوردار باشند.‌

این هنرمند پیشکسوت یکی دیگر از مشکلات اصلی بازار صنایع‌دستی را وجود کالاهای چینی عنوان می‌کند و می‌گوید: حدود ۲۰ سال پیش ورود فرش چینی به کشور ممنوع شد، اما در حوزه‌های دیگر و به‌ویژه در سال‌های اخیر انواع و اقسام کالاهای چینی از زیورآلات گرفته تا سفال با قیمت‌های ارزان وارد بازار ایران شده‌اند. این در حالی است که با توجه به اینکه کالاهای ایران از کیفیت بالایی برخوردارند، قیمت بیشتری هم دارند و به همین خاطر بسیاری از خریداران، کالای چینی را به کالای ایرانی مشابه ترجیح می‌دهند.

پرهیزگار در ادامه از صنایع‌دستی ایران به عنوان میراث کهنی یاد می‌کند که پر از عشق است و حرف از محبت و صلح می‌زند. او در همین زمینه یادآور می‌شود: طرح‌هایی که در آثار صنایع‌دستی ایرانی به کار می‌روند همگی پیوند عمیقی با طبیعت و زیبایی دارند و هیچ‌گونه خشونتی در آنها دیده نمی‌شود. اما متاسفانه یکی از قربانی‌های اصلی تحریم‌ها صنایع‌دستی و محصولات تولید شده بود که همگی در حال از بین رفتن، هستند.

این هنرمند پیشکسوت همچنین درباره کمک‌هایی که معاونت صنایع‌دستی می‌توانست در ایام کرونا به هنرمندان این حوزه کند، توضیح می دهد: ساده‌ترین کاری که می توانستند انجام دهند این بود که به هنرمندان این حوزه با در نظر گرفتن وام، کمک‌ مالی کنند؛ اما با وجود صحبت‌هایی که در این زمینه مطرح شد، این اتفاق نیفتاد. به صورت کلی در سال‌های اخیر وعده‌های زیادی داده شد که تقریبا هیچ کدام از آنها عملی نشده‌اند. من به شخصه بعد از سال‌ها فعالیت در حوزه صنایع‌دستی هنوز بیمه نیستم و با وجود آنکه چند سال پیش درخواست وام داده بودم، هنوز موفق به دریافت آن نشدم و اصلا رهایش کردم.