خطر مرگ زودرس ناشی از چربی شکمی حتی در افراد کم وزن

شاخص توده بدنی یا BMI مدت مدیدی است که استاندارد طلایی برای ارزیابی وضعیت وزن فرد محسوب می شود اما مشکل اینجاست که BMI دقیق نیست و دقیقاً مشخص نمی کند که چربی اضافی در کدام قسمت بدن قرار دارد. همچنین این شاخص تمایزی بین عضله و چربی ایجاد نمی کند.

به گفته محققان هر ۱۰ سانتی متر افزایش دور کمر، خطر مرگ زودرس را ۱۱ درصد افزایش می دهد. در عین حال اندازه ران با کاهش خطر مرگ ارتباط دارد. به طور مشخص هر پنج سانتی متر افزایش دور ران با کاهش ۱۸ درصدی خطر مرگ زودرس مرتبط است زیرا اندازه ران شاخصی برای میزان عضله ای است که فرد حمل می کند نه چربی.

به گزارش دویچه وله، در مقابل، چربی شکم که در اطراف اندام های شکم ذخیره می شود، ترکیبات التهابی تولید می کند که خطر مقاومت به انسولین، دیابت نوع ۲ و بیماری های قلبی را افزایش می دهد.