«نفوذ سازمان‌یافته» نتیجه غفلت ما در حوزه فرهنگ و هنر است

به گزارش قائم آنلاین، سید محمد یاشار نادری در برنامه «افق سینما» شبکه افق، درخصوص وضعیت سینمای ایران پیش از انقلاب اظهار داشت: در مجموع آثاری که قبل از انقلاب تولید شد شاید به تعداد انگشتان یک دست می‌توان فیلم قابل‌اعتنا پیدا کرد و در اکثریت آثار شاهد ولنگاری و وادادگی بودیم اما بعد از انقلاب در سینما آثار شاخص و فاخر به لحاظ کیفی و آثار اخلاقی و ارزشی به لحاظ محتوایی در اولویت قرار گرفت و ژانرهای سیاسی، اجتماعی و تاریخ انقلاب و دفاع مقدس به آن اضافه شد.
سید محمدیاشار نادری همچنین به سیاست‌های ‌اشتباه و نادرست سینما در دهه شصت اشاره کرد و گفت: ریل‌گذاری‌ها در دهه شصت  درست و دقیق نبود، در آن سال‌ها، سینمای ایران را به سمت سینمای اروپای شرقی بردند که عمدتاً معناگرا و سینمای فلسفی و عرفانی بود درحالی‌که در همان زمان هالیوود در حال قهرمان‌سازی و تولید آثار قهرمان‌محور بود.

ایشان هم‌چنین با ‌اشاره به نفوذ سازمان‌یافته در هنر و سینما نیز اظهار داشت: شما ملاحظه بفرمایید چه بر سر فرهنگ آمده است که حضرت آقا برای اولین بار از کلیدواژه «نفوذ سازمان‌یافته در فرهنگ و هنر» استفاده کردند و این غفلت ما در حوزه فرهنگی را نشان می‌دهند، چطور می‌شود که در آثارمان زشتی و پلیدی را می‌بینیم ولی زیبایی‌ها را به تصویر نمی‌کشیم درحالی‌که جامعه ما جامعه سالم و خانواده‌محوری است. من به‌عنوان پدر خانواده و همسر من به‌عنوان مادر خانواده آیا سهمی در سینمای ایران دارد؟ و آیا تصویری که از خانواده ایرانی در فیلم‌ها می‌بینیم تصویر واقعی از وضعیت زندگی ایرانی اسلامی است یا خیر؟

این مدیر فرهنگی همچنین با گلایه از عدم توجه متولیان امر به تولیدات استراتژیک در سینما نیز عنوان کرد: دنیای استکبار بیشتر از آنکه به جنگ پرداخته باشد به تولید آثار سینمایی پرداخته است. در تاریخ آمریکا تعداد فیلم‌های هالیوود قابل ‌مقایسه با جنگ‌هایی که این کشور کرده نیست. آن‌وقت با این شرایط ما باید به این سؤال پاسخ دهیم که چرا سینمای استراتژیک نداریم و از مسائل مهمی ازجمله مسائل هسته‌ای، مسائل فرامرزی و تاریخ انقلاب و مسائل ملی غفلت کردیم. حضرت آقا سینما را هنر برتر می‌دانند و این ابزار در اختیار ماست و امروز سینما یکی از صنایع مترقی در دنیا است و سینمای ایران نیز جزو سینمای برتر دنیا ازلحاظ کیفی است. نسل امروز ما گره‌های ذهنی نسبت به رویدادهای دهه شصت دارد و آیا سینمای ما نسبت به این موضوع مسئولیتی دارد یا خیر؟