امام رضا(ع) به زائران خود چه پاداشی می‌دهد؟

به گزارش عصرقائم، حجت الاسلام سیدمرتضی میرحجتی استاد حوزه و دانشگاه در گفت‌وگو با ایسنا، همزمان با روز میلاد امام رضا(ع) در مورد ویژگی‌های زندگی فردی و اجتماعی امام هشتم(ع) گفت: امام رضا(ع) در یازده ذی القعده سال ۱۴۸ هجری قمری در مدینه منوره متولد شد و در روز آخر ماه صفر سال ۲۰۳ هجری قمری در سن ۵۵ سالگی به دست مامون خلیفه عباسی مسموم و به شهادت رسید و در محله سنابار نوقان که امروزه یکی از محله های مشهد مقدس است به خاک سپرده شد.

وی ادامه داد: تولد امام رضا(ع) بعد از شهادت امام صادق(ع) واقع شد و یکی از آرزوهای امام صادق(ع) این بود که زنده باشد و نوه‌اش را ببیند و امام موسی بن جعفر(ع) در این راستا می‌فرمود «پدرم به من مکررا بیان می‌کرد عالم آل محمد(ص) در توس خواهد بود و ای کاش او را می‌دیدم و او هم نامش امیرالمومنین (ع) است»، البته لقب امام رضا (ع) را امام صادق (ع) به ایشان داد.

حجت‌الاسلام میرحجتی در مورد شخصیت علمی امام رئوف(ع) خاطرنشان کرد: در سیره علمی امام رضا(ع) همین بس که وقتی حضرت در مدینه حضور داشت، در مسجد و روضه نبوی می‌نشست و دانشمندانی که از پاسخ سوالات بر نمی‌آمدند از امام یاری می خواستند و بسیاری از شبهات و سوالات را ایشان پاسخ می دادند و از این رو امام حوزه علمی تشکیل داده و در سطح بالا جلساتی را برگزار می‌کرد و به همین منظور مامون دستور داد تا جلسات علمی امام (ع) را تعطیل کنند.

این استاد حوزه در مورد مهم‌ترین القاب امام رضا(ع) تاکید کرد: یکی از القاب امام هشتم؛ «رضا» می باشد که امام جواد(ع) در این راستا می فرماید «به آن جهت پدرم را رضا نامیدند که هم خداوند در آسمان ها و هم پیامبر(ص) و ائمه اطهار(ع) قبل و بعد از او از ایشان راضی بودند»، همچنین از حضرت جواد(ع) سوال شد که مگر بقیه ائمه(ع) این گونه نبودند که پیامبر(ص) و دیگر اهل‌بیت(ع) از آنها راضی باشند و حضرت فرمود «علاوه بر اینکه خداوند و پیامبر (ص) و اهل‌بیت(ع) از پدرم راضی بودند، دشمنان‌شان نیز از او راضی بودند و برخلاف بقیه اهل‌بیت(ع) که دشمنان شان از آنها راضی نبودند».

اقرار تمام بزرگان ادیان و مذاهب به علم و دانش امام رضا(ع)

وی افزود: شیخ طبرسی از ابوصلت هروی روایت کرده است: عالم تر از علی بن موسی الرضا(ع) ندیدم و او را عالِمی ندید مگر اینکه شهادت داد آن گونه که من شهادت داده ام. مأمون در مجلس‌های متعدد، جماعتی از دانشمندان ادیان و فقها و متکلمین را جمع کرد، ولی آن حضرت بر همه آنها غلبه کرد، به گونه ای که همگی بر فضیلت او و ناتوانی خود اقرار کردند. لذا حدیث مشهور سلسله الذهب در سفر از شهر نیشابور به مرو از امام رضا(ع) درباره توحید نقل شده است، بر اساس این حدیث، اعتقاد به توحید باعث نجات از آتش جهنم است، ولی امام رضا(ع) خود را شرط این نجات معرفی کرده است. به گفته عالمان شیعه، منظور امام رضا(ع) اعتقاد به امامت است. اما مامون برای اینکه علم امام رضا(ع) را زیر سوال ببرد، چندین مناظره میان امام و بزرگان ادیان و مذاهب تشکیل داد که به لطف خدا برخلاف میل مامون، امام رضا(ع) برتری پیدا کرد و همگان بر علم و دانش امام (ع) اقرار کردند.

این استاد حوزه ابراز کرد: مامون می‌خواست با کشاندن امام به بحث، مقام علمی ایشان را بی‌اعتبار کند اما منزلت علمی امام رضا(ع) آن قدر بالا بود که کسی جرات نمی کرد با حضرت روبرو شود، در مقابل با این مناظرات و مباحث مشکلاتی برای مامون ایجاد شد و همگان به فضل و دانش امام(ع) پی بردند و حتی مردم شیفته علم و دانش و ادب امام رضا(ع) می‌شدند. به همین منظور امام صادق(ع) ایشان را عالم آل محمد (ص) لقب دادند.

وی تصریح کرد: عیادت و شب زنده‌داری امام رضا(ع) زبانزد خاص و عام بود که دعبل خزاعی در همین زمینه می‌گوید «امام رضا(ع) پیراهن خود را به من هدیه داد و فرمود از این پیراهن محافظت کن که من با آن هزار شب و در هر شب هزار رکعت نماز خوانده و هزار بار قرآن ختم کردم» و حضرت پس از آن سجده‌ای طولانی داشت.

اهمیت زیارت امام رئوف(ع)

حجت‌الاسلام میرحجتی با حدیثی از امام هشتم(ع) در مورد ثواب زیارتش ادامه داد: امام رضا(ع)  می‌فرمایند «قَالَ الرِّضَا (ع) مَنْ زَارَنِی عَلَی بُعْدِ دَارِی أَتَیْتُهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فِی ثَلَاثِ مَوَاطِنَ، حَتَّی أُخَلِّصَهُ مِنْ أَهْوَالِهَا إِذَا تَطَایَرَتِ الْکُتُبُ یَمِیناً وَ شِمَالًا وَ عِنْدَ الصِّرَاطِ وَ عِنْدَ الْمِیزَانِ» هر کس مرا با دوری راه زیارت کند و از راه دور به زیارت من آید در روز قیامت در سه موقف یعنی آن هنگامی که نامه‌ های اعمال پخش می ‌شود از جانب راست و از جانب چپ، عبور از صراط و هنگام میزان عمل به یاری او خواهم آمد.

این استاد حوزه با بیان اینکه از ویژگی‌های امام رضا(ع) می توان به بالاترین درجه ایمان در ایشان اشاره کرد، گفت: امام (ع) بالاترین درجه ایمان را دارا و توکل به خدا داشت و راضی به قضای خدا و تسلیم به امر خدا داشت و خود و امور خود را به خدا می‌سپرد. بنده صالح و یار و پناه محرومان و مستضعفان بود و لقب «معین الضعفا والفقرا» را داشت و امروزه هم پناهگاه انسان‌ها چه شیعه و یا سایر ادیان الهی است و هرکسی مشکلی دارد خود را به حرم امام رضا(ع) می‌رساند و دست خالی بر نمی‌گردد.

وی اضافه کرد: امام رضا(ع)؛ امام مهربانی‌ها و امام رئوف می‌باشد، زیرا در کنار فقرا می‌نشست و غذا میل می‌کرد. دست نوازش بر سر یتیمان می‌کشید و همانند اجداد خود شبانه بر در خانه فقرا می‌رفت و اندوه مومنان را برطرف می کرد.

حجت‌الاسلام میرحجتی اظهار کرد: در حدیثی از امام رضا(ع) آمده است «هر وقت مشکلی برای شما پیش آمد به وسیله ما از خدای عزوجل کمک بخواهید». در سوره اعراف آیه ۱۸۰ خداوند می فرماید «وَلِلَّهِ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَیٰ فَادْعُوهُ بِهَا وَذَرُوا الَّذِینَ یُلْحِدُونَ فِی أَسْمَائِهِ سَیُجْزَوْنَ مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ» و برای خدا اسم‌های نیکویی است، خدا را به آن اسم ها بخوانید.

این استاد حوزه یادآور شد: در حدیثی از رسول اکرم(ص) داریم که می‌فرمایند «ستدفن بضعة منی بارض خراسان لا یزورها مؤمن الا اوجب الله له الجنة و حرم جسده علی النار»، به زودی پاره‌ای از تن من در سرزمین خراسان به خاک سپرده خواهد شد. هیچ مؤمنی نیست که او را زیارت کند مگر آن که خداوند، بهشت را بر او واجب می‌کند و بدنش را بر آتش دوزخ حرام می‌سازد. (وسایل الشیعه، جلد ۴، صفحه ۴).

وی ادامه داد: در حدیث دیگری از پیامبر(ص) نقل شده که فرمودند «ستدفن بضعة منی بخراسان ما زارها مکروب الا نفس الله کربته ولا مذنب الا غفرالله ذنوبه»، پاره تن من در خراسان دفن خواهد شد، هیچ گرفتار و گنه‌کاری او را زیارت نکند جز این که خداوند گرفتاری او را برطرف سازد و گناهانش را ببخشاید. (بهار، جلد ۴، صفحه ۲۸۴). قابل توجه است که پیامبر اکرم فقط دو تن از خاندان خود را بضعه خود معرفی کرده است؛ دختر گرامی خود حضرت زهرا(علیهاالسلام) و امام رضا(علیه‌السلام).

حجت‌السلام میرحجتی در ادامه افزود: امام رضا(ع) به داود بن قاسم جعفری فرمود «به درستی که به واسطه رسول خدا(ص) ما بر شما حقی داریم و شما هم بر ما حقی دارید، پس هر کسی حق ما را بشناسد حق‌اش در نزد ما محترم و ثابت است و هر کسی حق ما را نشناسد در نزد من حقی برای او نیست». لذا حدیث مشهوری از امام رضا(ع) روایت شده که این حدیث یکی از الطاف الهی و برکات امام رضا (ع) نسبت به زائران‌اش است. در کتاب (امیال الشیعه جلد ۲ صفحه ۱۵ و الکافی جلد ۶ صفحه ۲۸۳) روایت شده که شخصی میهمان حضرت امام رضا(ع) شد و تا پاسی از شب در خدمت آن حضرت بود و امام(ع) با وی سخنی می‌فرمود که ناگهان چراغ دگرگون شد. مرد میهمان دست خود را دراز کرد تا چراغ را درست کند اما امام رضا(ع) دستش را کنار زد و خود مبادرت به اصلاح چراغ کرد و سپس فرمود «ما خانواده‌ای هستیم که میهمان خود را به کار نمی گیریم».

این استاد حوزه با بیان اینکه امام رضا(ع) برای ملت ایران و جهان مایه برکت بوده و هست، گفت: هزاران عاشق و دلدار از سرتاسر جهان به پابوسی حضرت همانند خانه کعبه مشرف می‌شوند. در طول شب و روز به گرد حرم این امام همام در حال طواف می‌باشند و این امر هیچ وقت تعطیل نمی شود.

وی با بیان خاطراتی از زندگی شخصی خود در مجاورت امام رضا(ع) تصریح کرد: بنده ۲۲ سال در مشهد مقدس در جوار بارگاه ملکوتی و قدسی امام علی بن موسی الرضا(ع) همسایه و مجاور ایشان بودم. در طول ۲۲ سال شاهد بودم که خیل مشتاقان حضرت از سراسر کشور و جهان به زیارت ایشان مشرف می‌شوند و هیچ گاه حرم خلوت نشده است، حتی در زمان شیوع ویروس کرونا عاشقان حضرت می‌آمدند، پشت درب‌های بسته عرض ارادت می‌کردند و حوائج خود را از آن حضرت می‌خواستند. از خداوند منان شاکریم که از ۱۲ امام، امام رضا(ع) را به ما هدیه داد و باعث خیر و برکت برای این کشور و این نظام شد و باید گفت که امام رضا(ع) دیگر قریب نیست. شاعر می گوید:

هر کشوری را مرکزی است                                               مرکز ایران اسلامی خراسان رضاست

حجت‌الاسلام میرحجتی با نقد فیلم موهن «عنکبوت مقدس» خاطرنشان کرد: این فیلم به خاطر توهین به امام رضا(ع) نحس است، خشم ارادتمندان و عاشقان اهل بیت(ع) را این فیلم دربرداشت و قطعا سازنده و هنرپیشه‌های این فیلم شخصیت والای امام رضا(ع) را نشناخته‌اند و خودشان کانون فساد و ارزش انسانی هستند و با کمک دشمنان دین و انقلاب دست به تولید چنین اثری زده‌اند و خشم و غضب خداوند را برای خود خواسته‌اند.

این استاد حوزه در پایان گفت: امام رضا(ع)؛ امام مهربانی است و با سلاح تبلیغاتی خواستند از شان و منزلت ایشان بکاهند اما دریغ از اینکه این جایگاه رفیع و این نور الهی هرگز خاموش نخواهد شد و دشمن از صدر اسلام تاکنون میلیاردها دلار هزینه کرده تا این نور خاموش شود اما نشده و نخواهد شد.

به کوی رضا جان صفا می پذیرد                                              در این جا فروغ خدا می پذیرد

تو ای بی نوا رو به سوی رضا کن                                       که این پادشه خوش گدا می پذیرد