کمبود این هورمون در بدن باعث گرسنگی دائمی می‌شود

نقطه روبروی لپتین، گرلین (هورمون گرسنگی) است. وقتی همه چیز متعادل است، این دو هورمون دست در دست هم سطح گرسنگی را کنترل می کنند. این تعادل بدان معناست که زمانی گرسنه خواهید شد که موقعش است و در زمان مناسب نیز احساس سیری خواهید کرد. اگر لپتینی در کار نباشد، گرلین فرمانروایی قلمرو معده را بدست می‌گیرد و ارتشش نیز گرسنگی است.

هوس شدید به غذا و اشتهای غیر قابل کنترل را می توان گاهی به کمبود لپتین نسبت داد. هرچقدر سلول های چربی بیشتری داشته باشید بدن نیز باید لپتین بیشتری تولید کند (مگر اینکه عدم تعادل، اختلال یا مقاومت به لپتین داشته باشید). در مقابل زمانی که وزن بسیار زیادی را کاهش می دهید به احتمال زیاد بیش از گذشته با گرسنگی و افزایش اشتها رو برو می شوید، چون سطح تولید لپتین پایین آمده است. این دقیقا مشکل کسانی است که وزن زیادی کم می‌کنند و پس از مدتی دوباره وزنشان باز می‌گردد.

برنامه‌های غذایی بسیار سخت و کم کالری نیز باعث بر هم خوردن تعادل لپتین در بدن می‌شود. اگر برای مدت طولانی به خود گرسنگی دهید یا مقدار بسیار زیادی از کالری برنامه روزانه‌تان را قطع کنید، سطح لپتین بدنتان بسیار پایین خواهد رفت تا گرسنگی و اشتهای بالا مجبورتان کند غذا بخورید.

اگر متوجه شویم عدم تعادل، مقاومت یا کمبود لپتین داریم، چه کاری باید انجام دهیم؟

اول از همه فریب مکمل‌هایی که در اینترنت تبلیغ می‌شود را نخورید. این مکمل ها اصلا کار نمی‌کنند و هیچ دلیل علمی نیست که ثابت کند مکمل لپتین وجود دارد. به علاوه، اگر بدنتان به لپتین مقاومت نشان می‌دهد، اضافه کردن لپتین بیشتر هیچ کمکی نمی‌تواند بکند. از آنجا که مکمل‌های لپتین در واقع هیچ لپتینی در خود ندارند، در خود موادی دارند که ادعا می‌شود به بهبود عملکرد لپتین کمک می‌کنند. تحقیقات زیادی راجع به این مکمل نشده است، اما ضرری هم ندارند.

بهترین کاری که می‌توانید انجام دهید مشورت با پزشک است. باید ببینید که دیگر عوامل نیز به این مشکل کمک می کنند یا خیر! از جمله سطح بالای تری گلیسیرید، که می‌تواند با مسیر لپتین به مغز تداخل پیدا کند، یا سطح بالای انسولین که می‌تواند مقاومت مغز به لپتین را افزایش دهد.