توافق دولت روحانی ثابت کرد که نباید به طرف‌های غربی اعتماد کرد

در ادامه این مطلب آمده است: «موضوع مهم دیگر بحث تضمین‌های برجامی است که توافق برجام در دولت گذشته نشان داد که نباید اطمینان و اعتماد زیاد به طرف‌های غربی داشت و از گذشته تجربه و درس بگیریم که غربی‌ها همواره در بزنگاه‌های حساس نشان داده‌اند که به عهد و پیمان‌شان وفادار نیستند‌ و به هیچ عنوان نمی‌شود به غربی‌ها به‌ویژه آمریکا اعتماد کرد لذا رویکرد اجرای گام به گام تعهدات می‌تواند این نگرانی را برطرف سازد و باید راستی آزمایی و تعهدات طرفین به صورت متقابل و رفت و برگشتی انجام گیرد تا نسبت به دوام و قوام توافق اطمینان حاصل شود.»
لازم به ذکر است که مدعیان اصلاحات در دولت قبل به غربی‌ها اعتماد کردند و امضای جان کری را تضمین دانستند. اعتماد و خوش بینی که سرانجامش سندی توخالی و دستاوردی روی هوا بود. اصلاح‌طلبان در دوره قبل، منتقدانی را که می‌گفتند نباید به غرب اعتماد کرد مورد هجمه قرار دادند.

آن روز که بر سلحشور تاختید دروغ می­‌گفتید
یا اکنون که «زُرو» شده‌­اید؟!
روزنامه شرق در شماره دیروز خود گفت‌وگویی را با دو تن از زنان مشغول در سینمای ایران منتشر کرد و تیتر زد: «می خواهیم فضا را امن کنیم».
در ابتدای این مصاحبه آمده است: «چند ماه پیش بود که سمیه میرشمسی، دستیار کارگردان و برنامه‌ریز سینما روایتی از خشونت، اذیت و آزار در محیط کار از سوی یک بازیگر سرشناس را منتشر کرد. بعد از این روایت، ۸۰۰ سینماگر زن در بیانیه‌ای، با تأیید «خشونت سیستماتیک» علیه زنان در سینمای ایران، خواستار برخورد قانونی با متخلفان شدند. آنها در این بیانیه اعلام کردند: «هر فرد صاحب قدرت و شهرت در سازوکار سینمای ایران از موقعیت خود برای قلدری، تهدید، توهین، تحقیر و تعرض به زنان بهره‌برداری می‌کند. بی‌آنکه نهادهای قانونی، اصناف خانه سینما، سینماگران و منتقدان آنها را وادار به پاسخ‌گویی و پذیرش مسئولیت کارشان کنند». آنها تأکید داشتند: «در روایت‌هایی که از تجربه‌های دردناک زنان در سینمای ایران منتشر شده، انواع آزارهایی که زیر چتر خشونت جنسی قرار می‌گیرند، مطرح شده‌اند؛ از‌جمله «هتک حرمت با الفاظ جنسی و جنسیت‌زده»، «سوءاستفاده از سکوت و تحمل افراد با به گروگان‌گرفتن حق کار یا دستمزد»، «اعمال خشونت جنسی به وسیله تهدید موقعیت کاری قربانی»، «تماس‌های بدنی ناخواسته»، «اصرار و اجبار به عمل جنسی» و در نهایت «خشونت جسمی و تجاوز». بعد از این بیانیه، زنان سینماگر کمیته‌ای پنج‌نفره تشکیل دادند. تا مطالبات این زنان را برای محیط کار امن پیگیری کنند و با کمک وکلا آیین‌نامه‌ای با عنوان منع خشونت جنسی و جنسیتی تهیه کردند.‌هانیه توسلی و غزاله معتمد در این گفت‌وگو به سؤالاتی درباره این بیانیه و آیین‌نامه منع خشونت پاسخ می‌دهند.»
در این باره لازم به ذکر است زمانی که مرحوم «فرج الله سلحشور» به مواردی از این دست اشاره کرد، موجی علیه او از سوی برخی بازیگران به راه افتاد. نکته تاسف بار آن است که آن زمان بیانیه‌ای علیه مرحوم سلحشور توسط ۵ تن از زنان که در سینمای ایران مشغول به کار هستند صادر شد. در میان آن ۵ تن شخصی به نام «هانیه توسلی» وجود داشت و دریغا که یکی از ۲ نفری که در مصاحبه دیروز شرق حضور داشته و گفته که هدفش سالم ‌سازی فضای سینماست، همین‌هانیه توسلی است! تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل…
زمانی مرحوم سلحشور به ناسالم بودن فضای سینما اشاره کرد و برخی از قبیل همین شخصی که از او نام بردیم بر سلحشور تاختند که آی چه می‌گویی و این سخنان کذب چیست؟! و حالا این شخص با ادعای ناسالم بودن فضای سینما می‌خواهد در قامت زرو ظاهر شود…! این اشخاص آن روز که به سلحشور تاختند دروغ می‌گفتند و بر آن مرحوم جفا روا می‌داشتند یا امروز دروغ می‌گویند و می‌خواهند با این قبیل کارها همچنان خود را در مرکز توجهات نشان دهند؟!

بازی مضحک مدعیان اصلاحات برای پایان مذاکرات 
روزنامه اعتماد روز گذشته در مطلبی با عنوان «احياي برجام و دغدغه‌هاي دلواپسي» نوشت: «سرانجام پس از فراز و فرودهاي فراوان، برجام در مسير احيا قرار گرفته و نشانه‌هاي روشني درخصوص توافق نمايان شده است. خبرهاي مثبتي كه يكي پس از ديگري درباره برجام مي‌رسد، معاني فراواني دارد. استقبال از احياي برجام حتي از سوي كساني صورت مي‌گيرد كه در گذشته به‌شدت منتقد برجام بودند و در زمان دولت قبل، مدام اظهار دلواپسي مي‌كردند. اين در حالي است كه از همان ابتدا مشخص بود، برجام نه محصول خواسته و مطالبه يك دولت يا يك جريان خاص، بلكه خواسته نظام است. بعد از حضور ابراهيم رييسي و طيف‌هاي اصولگرا بر مسند اجرا، اين گروه‌ها با ريشه مشكلات اقتصادي كشور آشنا شدند و دانستند چه وابستگي و چسبندگي شديدي ميان متغيرهاي اقتصادي و روابط بين‌الملل وجود دارد.»
گفتنی است، حامیان دولت روحانی ۲ سناریو برای مذاکرات وین در نظر گرفتند اول اینکه «اگر توافق نشد، بگویند از نابلدی تیم مذاکراتی دولت است. در انتهای این سناریو تهران مقصر است.» دوم اینکه‌ «اگر توافق شد، این توافق همان توافق ظریف- روحانی است که احیا شد و همزمان بگوید که بالاخره دولت انقلابی هم فهمید که باید مذاکره کند و…»
این جریان با وجود آنکه تمایلی ندارد برند «ما بلدیم توافق کنیم» از دستش خارج شود، نمی‌تواند ناراحتی خود را بروز دهد و لاجرم باید از امکان توافق ابراز خوشحالی کند. پس ناچار است بگوید این چیزی که توافق شد همان توافق قبلی است و هیچ اتفاق جدیدی نیفتاده است.
خط هماهنگ روزنامه‌های زنجیره‌ای درحالی‌است که هنوز اتفاقی نیفتاده و صرفاً تهران جواب نهایی را فرستاده است. تا همین جا نیز ایران برخلاف نظر اتحادیه اروپا عمل کرده است. ضلع اروپایی مذاکرات به صورت چکشی از ایران خواسته بود که جواب خود را به صورت بله یا نه ارسال کند: یا قبول کن یا رد کن. امّا ایران مسیر سوم را باز کرد و نظر خود را اعلام به سمع طرف غربی رساند.