چرا یک برنامه سپر دفاعی ضد دروغ رسانه‌ای در جامعه نداریم؟

به گزارش عصرقائم، حدیثی از امیرالمومنین علی (علیه السلام) نقل است که فرمودند، «الکذب مفتاح کل شر»؛ دروغ کلید تمام بدی‌هاست. در شرع مقدس اسلام دروغ جز گناهان کبیره به شمار می‌رود چرا که منشا تمامی پلیدی‌ها است، اما متاسفانه این روز‌ها که جامعه ما با انواع و اقسام دروغ‌های شاخ داری مواجه است و به منافع عمومی ضربه زده، شاهد برخورد قاطع با این عامل مجرمانه نیستیم.

دروغ‌هایی که برخی افراد و چهره‌ها مطرح شده کشور در فضای بی درو پیکر مجازی به خورد مردم می‌دهند، و بقولی مرغ پخته را به خنده وا می‌دارد، سبب آسیب و ضرر به جان و مال و روان مردم شده است. این روز‌ها حجم گسترده دروغ‌هایی که در بستر فضای مجازی شکل می‌گیرد و شبکه‌های مجازی بصورت بیست و چهارساعته در حال دروغ پراکنی هستند، جامعه ایرانی را به شدت با یک تهدید روانی مواجه کرده است.

در کشور‌هایی نظیر آلمان، قانونی با عنوان منع نفرت‌پراکنی در شبکه‌های اجتماعی تصویب شده است که هر گونه توهین، تهدید، تهمت و دروغ در اینترنت، جرم محسوب می‌شود و حتی لایک‌کنندگان چنین پست‌هایی نیز مجازات خواهند شد و پلیس به رمز عبور کاربرانی که به مبادرت به انتشار دروغ دارند، نیز دسترسی خواهد داشت. پارلمان ترکیه هم به تازگی قانونی را به تصویب رساند که به موجب این قانون هر فرد یا نهادی که اقدام به نشر اطلاعات دروغ یا گمراه کننده کند به یک تا سه سال زندان محکوم می‌شود.

اکثر کشور‌ها برای در امان نگه داشتن جامعه از دروغ برای خود قوانین متعدد وضع کرده اند، کافیست تحقیقی درباره جرم نشر دروغ در اینترنت داشته باشیم، با قانون‌های سختگیرانه ای در کشور‌های غربی مواجه می‌شویم که آدمی را به تعجب وا میدارد. کشور‌هایی که در چشم ملت ایران به بنگاه‌های خبر پراکنی و دروغگویی متهم هستند، اما همین کشورها، برای دولت و حاکمیت خود قوانینی را علیه دروغ و نشر اکاذیب وضع کرده اند و اجازه نمیدهند کسی بخواهد با دروغ علیه نظم عمومی اقدام یا با دروغگویی افرادی را ترغیب برای  ارتکاب جرمی کند. این کشور‌ها  این قوانین را در راستای آزادی بیان عنوان می‌کنند و میگویند، این قوانین نه تنها باعث سرکوب عقاید کاربران نمی‌شود بلکه آن‌ها را در برابر انواع تهدیدات حفظ می‌کند.

اما در کشور ما یا قوانین برخورد با نشر اکاذیب به درستی اجرا نمی‌شود و یا اینکه قوانین مصوب شده بر علیه دروغ و دروغگویی که موجب ضرر به منافع عمومی نظام می‌شود، عامل بازدارنده‌ای برای نشر دروغ نیست. طبق آماری که اخیرا در رسانه‌ها منتشر شده ،در اغتشاشات اخیر  رسانه های ضدانقلاب ۱۷ هزار دروغ فقط در ۲۵ روز علیه ایران و جامعه ایرانی منتشر کردند. اینکه رسانه‌های ضد ایرانی با پول‌های سعودی و صهیونیستی و آمریکایی برعلیه ایران اقدام به تولید و انتشار دروغ می‌کنند، حرفی نیست و این ذات دشمنان است، اما اینکه عده‌ای در داخل کشور با علم به اینکه می‌دانند این اطلاعات یک دروغ اثبات شده است و به آن ضریب می‌دهند، و دیگران را هم به انتشار آن فرامی خوانند، سوال بزرگی را در افکار عمومی ایجاد می کند که آیا در برخوردبا تولید و نشر دروغ در فضای مجازی یک خلا قانونی وجود دارد؟!

تنی چند از قانونگذاران مازندرانی درباره قانون مجازات دروغ و نشر اکاذیب در فضای مجازی اظهاراتی دارند که میگویند قوانینی که در مسئله  اخبار کذب در فضای مجازی تعیین شده، یک موضوع بازدارنده است. محمد علی محسنی بند پی نماینده مردم نوشهر، چالوس و کلاردشت در مجلس در گفتگو با رسانه‌ها می‌گوید: «باید در بحث کمیت و کیفیت اخبار، صحت و سقم اخبار نظارت جدی بر رسانه‌ها صورت گیرد.»

علی بابایی کارنامی نماینده مردم ساری و میاندرود هم  برخورد با منتشرکنندگان اطلاعات کذب در فضای مجازی را یک مسئله ضرروی می‌داند و تاکید می‌کند: «قوه مقننه برای مسئله نشر اکاذیب در شبکه‌های، عمومی و اجتماعی باید به دنبال یک قانون بازدارنده و اثربخش باشد.»

او گفته« با توجه به آسیب‌های فراوانی که با نشر دروغ در فضای مجازی روبرو هستیم، باید یه راه حل قانونی برای رفع این معضل پیدا کنیم.»

منصور علی زارعی یکی دیگر از نماینده مردم ساری و میاندورود در مجلس هم در این باره گفته است، «طرح اتهام و دروغگویی در طرح صیانت از فضای مجازی یک بسته کامل و در کمیسیون در دست بررسی قرار دارد.»

علی کریمی فیروزجایی نماینده مردم بابل و دبیر هیأت رئیسه مجلس در گفتگو با رسانه ها، برخورد با عاملان تولید و انتشار اخبار کذب در جامعه را نیازمند وضع قانون می‌داند و می‌گوید: «مماشات با تولید کنندگان اخبار کذب خسارت سنگینی به کشور وارد می‌کند.»

او یادآور می‌شود که «انتشار اخبار کذب در هر کشوری تابع قوانین خاص خود است، ولی در کشور ما تولیدکنندگان اخبار کذب در حاشیه امن قرار دارند.»

علی ایحال آنچه که امروزه به وضوح  در جامعه دیده می‌شود، بمباران دروغ‌های ریز و درشتی است که امنیت روانی مردم را به شدت تهدید می‌کند. اگرچه سواد رسانه ای مهم ترین ابزار برای مقابله با دروغ شبکه ها و رسانه های ضد ایرانی است و اینکه دروغ‌های بزرگ و شاخدار توسط رسانه‌های داخلی برملا می شود، اما آثار زخمی که این دروغ‌ها بر اذهان مردم می‌گذارد، تا مدت‌ها امنیت روانی جامعه را به مخاطره می‌اندازد و باعث کمرنگ شدن اعتماد و اطمینان مردم از جامعه و مسئولان می‌شود چرا که یک سپر دفاعی محکم از جنس قانون برعلیه بمباران های گسترده و پرحجم دروغ توسط رسانه‌های بیگانه و معاند و حتی برخی رسانه ها و شبکه های داخلی وجود ندارد تا امنیت روانی مردم را از دروغ مصون نگه داشت یا اینکه شاهد حداقل‌ترین خسارت به منافع عمومی از دروغ و دروغگویی در جامعه بود.

علی ابراهیمی گتابی