باجو: یک آرژانتینی وارث من است

 مرد سال ۱۹۹۳ جهان فوتبال سخنان خودش را این‌گونه شروع کرد: فوتبال آمریکای‌جنوبی را تعقیب می‌کنم و  هوادار بوکاجونیورز و بازیکنی به نام ریکاردو سنتوریون هستم. این بازیکن آرژانتینی بوکاجونیورز را وارث خودم می‌دانم. البته سنتوریون باید بیرون زمین کمی اخلاقش را درست کند!نه من بلکه خیلی از هم‌نسل‌هایم می‌توانستند در فوتبال امروز چند سال دیگر به بازی کردن ادامه دهند.در دوران بازی من، شما به ضربه زدن و پس گرفتن توپ فکر می‌کردید اما در حال حاضر ممکن است با اولین خطا اخراج شوید.آن زمان نمی‌توانستید تشخیص بدهید چه کسی به شما لگد زده است.گویا عصر شکار انسان‌ها بود!

او در ادامه افزود: نمی‌خواستم برای پارما بازی کنم چون آنچلوتی نمی‌دانست چگونه از من در سیستم ۲-۴-۴ مورد نظرش در این تیم استفاده کند. البته بعدها از نخریدن من پشیمان شد!در سیستم ۱-۲-۳-۴ امروز، می‌توانستم مهاجم دوم باشم و زوج مطلوبم  قطعا  میشل پلاتینی بود.شایدهم می‌توانستم بازیکن پشت سر ۲ مهاجم و به اصطلاح بازیکن ۹ و نیم باشم.زولا برای یافتن یک تیم خوب به انگلیس رفت. اگر در این روزهای قیمت کاذب بازیکنان بازی می‌کرد، واقعا نمی‌دانم چقدر می‌ارزید! مالدینی بهترین مدافعی بود که مقابلش قرار گرفتم. وقتی جلوی او می‌ایستادید، می‌دانستید راهی برای عبور ندارید.او سر و پای قدرتمندی داشت و از هر ۱۵ بازیکن یک نفر شبیه‌ و حریفش می‌شد!

اسطوره فوتبال ایتالیا با حرف زدن از ستاره سابق فوتبال هلند و فینال جام‌جهانی ۱۹۹۴  به صحبت‌هایش پایان داد: واقعا دوست داشتم با فان‌باستن همبازی شوم و بیش‌تر از همه پیراهنم را با او عوض می‌کردم.با گذشت سال‌ها از آن ضربه پنالتی هدر رفته در فینال جام‌جهانی۱۹۹۴، این خاطره هنوز مرا آزار می‌دهد. غم شکست در بازی نهایی مقابل برزیل هنوز فراموش نشده و نخواهد شد. منهای ضربه پنالتی، دوست دارم به همان دوران برگردم. ما با تلاش  و آمادگی بر خستگی و مشکلات غلبه کردیم. هرگز سد راه آن‌هایی که دوست دارند راه ما فوتبالیست‌ها را ادامه بدهند، نمی‌شوم. روزهای خوبی مانند جام‌جهانی ۱۹۹۰ هم داشتم؛ دورانی که احساس می‌کردم چیزی سد راهم نیست.