محققان مؤسسه فناوری دهلی با اتصال نانوذرات به مولکول‌ها موفق به افزایش کارایی رهاسازی دارو شدند. محققان این پروژه نشان دادند که ترکیبات آنتی‌باکتریالی که به نانوذرات چسبیده است، اثربخشی بیشتری نسبت به عوامل ضدباکتری منفرد دارد.
این راهبرد می‌تواند برای درمان عفونی سلولی‌های سرطانی مؤثر باشد؛ جایی که مواد آنتی‌باکتریال نمی‌توانند به آنجا دسترسی داشته باشند.
گوپتا از محققان این پروژه می‌گوید: راهبرد ما در این پروژه نشان داد که می‌توان باکتری‌های عفونت‌سازی که در سلول‌های سرطانی پنهان شده‌است را پیدا کرده و از بین برد.
این گروه موفق شدند باکتری ایکولا و استیفی را در شرایط آزمایشگاهی در این سلول‌ها پیدا کرده و از بین ببرند. در این روش از نانوذرات طلا استفاده شده که بعد از وارد شدن به سلول هیچ اثر سمی به جای نمی‌گذارند.
نیتو سینگ از محققان این پروژه می‌گوید: سیستم نانوذرات پلت‌فورم مناسبی برای تولید نسل جدید آنتی‌بیوتیک‌هاست که با دوز بسیار کم مصرف شده و نسبت به آنتی‌بیوتیک‌های رایج مشکل مقاومتی کمتری ایجاد می‌کند؛ در آنتی‌بیوتیک‌های رایج دوز مصرف بسیار بالاست.
مقاومت به آنتی‌بیوتیک یعنی میکروب‌های بیماری‌زایی که برای مبارزه با آنان از آنتی‌بیوتیک استفاده می‌شود، با جهش ژنی (موتاسیون) نسبت به این داروها مقاومت پیدا کنند و نسل‌های جدیدی به وجود بیایند که نتوان با آنها مبارزه کرد. از مهمترین عوامل این نوع مقاومت دارویی، مصرف خودسرانه و یا بیش از حد آنتی‌بیوتیک‌هاست. این پدیده کل جامعه انسانی را به خطر می‌اندازد، به طوری که خطر آن را به تروریسم تشبیه کرده‌اند. مقاومت باکتری‌ها به آنتی‌بیوتیک یکی از بزرگترین چالش‌هایی است که سلامت انسان عصر مدرن را تهدید می‌کند.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0