– نوزادانى که والدین آن‌ها فامیل هستند و با هم نسبت خانوادگى دارند.
– نوازادانى که زودتر از موعد بدنیا مى‌آیند.
– نوزادانى که در بدو تولد، وزن کمى دارند.
– نوزادانى که دچار زردى هستند و تحت درمان هستند.
– نوزادانى که در بخش ICU بنا به هر دلیلى بسترى هستند.
– نوزادانى که مشکل کبد و کلیه دارند.
– نوزادانى که در هنگام تولد دچار هایپواکسى (اکسیژن کم) شدند.
– نوزادانى که در چهره و جمجمه آن‌ها اختلالات ظاهرى (مالفورماسیون) وجود دارد.
– نوزادانى که داروهاى خاصى دریافت می‌کنند که براى گوش مضر است.
– نوزادانى که تحت درمان شیمى درمانى هستند.
– نوزادانى که اختلالات عصب شناختى (نرولوژیکى) دارند.
دبیر انجمن علمی شنوایی شناسی ایران ادامه داد:، چون عوامل خطرات گوناگون و زیاد است، بهتر است که تمامى نوزادان، کل مراحل غربالگرى شنوایى را بگذرانند تا بدین وسیله، هر گونه خطر کم شنوایى از بین برود.
جلیلوند تصریح کرد: از نشانه‌هاى کودک کم شنوا مى‌توان موارد زیر را برشمرد:
– صدا‌ها او را از خواب بیدار نمى‌کند.
– با دیگران وارد تعامل نمى‌شود.
– کمتر حرف مى‌زند.
– بعضى از صداهاى گفتارى را بیان نمى‌کند و یا ناقص بیان می‌کند.
وی گفت: البته این موارد ملاک کم شنوایى یا شنوایى هنجار نیست، چون میزان کم شنوایى مختلف است و درجات گوناگونى دارد، به گونه اى که ممکن است کودک یا نوزاد کم شنوا باشد ولى این علایم مذکور را نداشته باشد و به همین دلیل است که تمامى نوزادانى که بدنیا مى آیند باید تحت آزمایشات غربالگرى شنوایى یعنى OAE و ABR قرار بگیرند.
جلیلوند بیان داشت: بهترین زمان تشخیص اختلالات کم شنوایى از بدو تولد تا ۶ ماهگى است. به همین خاطر نوزاد در بدو تولد آزمایش شنوایى مى‌شود و در زیر سه ماهگى، سالم یا ناسالم بودن او از لحاظ شنوایى بررسى و معلوم مى‌شود و چنانچه مشکل شنوایى داشته باشد، تا ۶ ماهگى، علت آن و میزان و شدت آن بطور دقیق تعیین مى‌شود و در ۶ ماهگى اقدام به درمان مى‌شود. همچنین زمان تولد تا سه ماهگى جزو زمان حیاتى و اساسى براى تشخیص کم شنوایى است و باید تمام والدین آزمایشات غربالگرى شنوایى را به دقت پیگیرى کرده و انجام دهند.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0