چه کسانی فاجعه حقوقی پرسپولیس و طارمی را رقم زدند؟

بر اساس این گزارش، کادر مدیریتی باشگاه که به شدت در این باره تحت فشار قرار گرفت و در کمتر از یک ساعت صدها هزار کامنت سئوالی و غیره (!) از هواداران تیم دریافت کرده بود، دست به دامان واحد حقوقی فدراسیون شد.

این واحد را که رضا جاودانی، آرش نجفی و وثوق احمدی به عنوان اعضای اصلی، تشکیل می دهند، تقریبا همه پرونده های فوتبالی مربوط به باشگاه ها را مورد بررسی قرار می دهد. پرونده های شکایت بازیکنان، شکایت فدراسیون از باشگاه ها و همه و همه توسط این واحد و البته اعضای آن بررسی و در نهایت بسته یا باز می شوند   اما وقوع برخی اتفاقات در پرونده باشگاه های مطرح نشان می دهد که عمده این پرونده ها را فرد یا افرادی وکالت کرده اند که با توجه به ماجرای اخیر برای پرسپولیس، می توان اذعان داشت که توانمندی خاصی نداشته و نتوانسته از حقوق فوتبال ایران و باشگاه ها به خوبی دفاع کنند؛ البته این موضوع به صورت مطلق نبوده است.

یکی از افرادی که در این زمینه طی سال های اخیر پرونده های ناموفقی درباره باشگاه هایی همچون استقلال خوزستان، پرسپولیس، استیل آذین، تراکتورسازی و … در دست داشته، آرش نجفی است. همان وکیلی که از طرف ایران برای حل مشکل بوجود آمده بین ما و عربستانی ها به فیفا معرفی شد و در نهایت هم هیچ کاری از پیش نبر تا آن که گروهی متخصص مسئولیت را برعهده گرفت تا از خلق یک شکست دیگر جلوگیری کنند. اکنون نیز در ماجرای پرسپولیس و طارمی یک افتضاح رقم خورد که مسئولیت کار با وی و البته وکیل شخصی طارمی بوده که نشان می دهد سطح کار حقوقی انجام شده چقدر نازل و مایوس کننده بوده است. حال این سوال پیش می اید که چرا به این افراد که تبحر ویژه ای نیز ندارند، اینقدر اعتماد نابجا کرد و هر بار شاهد رقم خوردن یک اتفاق تلخ بود که دو مورد مطرح شده، نمونه ای عیان و دم دستی از این موارد است.

همه این تصمیمات در حالی اتخاذ شده که طبق اعلام یکی از کارشناسان امور بین الملل فوتبال با توجه به پرونده ای که طاهری دارد، وکلا باید یک لایحه بسیار قوی در دست داشته باشند تا CAS را متقاعد کنند بار دیگر پرونده را مورد بررسی قرار دهد. از آن طرف اگر پرسپولیس نتواند رأی را تغییر بدهد، علاوه بر ۳۰ تا ۵۰ هزار فرانک سوییس که باید بابت بازبینی پرونده به حساب فیفا بریزد، باید هزینه وکیل باشگاه ریزه اسپور را نیز از جیب بدهد!

تجربه نشان می دهد، وکلای حقوقی فعال در فوتبال ایران مانند آرش نجفی یا رضا جاودانی، تبحر خاصی در عرصه بین الملل نداشته و نمی توانند اقدامی قابل تامل در این زمینه انجام دهند. مدیران فدراسیون نیز بایستی در این زمینه با اقبال به وکلای جوان و بین الملل دان که فضا و ساختار بین الملل را درک کرده و می شناسند، زمینه ای را فهم کنند تا این چرخه معیوب اصلاح شده و شاهد اصلاح در امور حقوقی این رشته باشیم. در غیر اینصورت، آزموده را آزمودن خطاست و همچنان شاهد اتفاق تلخ و نامبارک این چنینی خواهیم بود.