از کار خیر تا دلالی خنده و فالوور

طبق قانون مبارزه با پولشویی، بعضی از کسب و کارها و فعالیت‌ها در مجاورت پولشویی قرار دارند. آنطور که حمید عسگری سوادجانی، مدیرکل امور اجتماعی و مؤسسات خیریه سازمان اوقاف کشور می‌گوید: آمار دقیقی از تعداد مؤسسات خیریه در کشور وجود ندارد، آمارهای سازمان‌ها و نهادهای مختلف کشور در این خصوص متناقض است و تا ۱۵ هزار مؤسسه خیریه را هم اعلام می‌کنند. الهام امین‌زاده، دستیار سابق رئیس‌جمهور در امور شهروندی هم چندی پیش گردش مالی خیریه‌ها را در کشورمان ۳۰ تا ۴۰ هزار میلیارد تومان اعلام کرده بود. با این گردش مالی همچنان رئیس کمیته امداد از وجود ۱۱ میلیون فقیر خبر می‌دهد و این یعنی یک جای کار می‌لنگد. حضور فعال هنرمندان و ورزشکاران در برخی از این خیریه‌ها یا همراهی ویژه آنها با مؤسسات و شرکت‌هایی که مدعی همراهی با نهادهای حمایتی در راستای مسئولیت اجتماعی‌شان هستند، اما بخش دیگری از ماجرا را برایمان روشن می‌کند.

    خیر بودن، ‌محبوب شدن و دستمزد بیشتر

مردم کار خیر و آدم‌های خیر را دوست دارند و راحت‌تر به آنها اعتماد می‌کنند. همین که نامت در کنار کار خیر قرار بگیرد و خیر شناخته شوی بخش اعظم ماجرا حل شده است. داشتن یک یا چند عکس با کودکان بی‌سرپرست یا بچه‌های بیمار یا همراه با پوستر یکی از همایش‌هایی که به نام خیریه و برای کمک به معلولان برگزار شده کافی است تا از هنرمندان و ورزشکاران چهره‌ای محبوب‌تر بسازد و به اشتراک گذاشتن این تصاویر در صفحات اینستاگرامی می‌تواند روح تشنه برخی از این افراد را با لایک‌های بیشتر و بیشتر سیراب کند، اما ماجرا به همین جا ختم نمی‌شود. لایک بیشتر یعنی محبوبیت بیشتر و محبوبیت بیشتر یعنی دستمزد بالاتر. خواننده باشد آلبوم‌هایش به فروش بیشتری می‌رسد و بلیت کنسرت‌هایش با قیمتی بالاتر و سریع‌تر فروخته می‌شود. بازیگر یا ورزشکار هم باشد دستمزدش بالاتر می‌رود. تازه چهره‌های محبوب می‌توانند وارد کار آگهی هم بشوند و در برابر دوربین قرار بگیرند و به لنز آن و در واقع به چشمان مردمی که آنها را دوست دارند و قبولشان دارند نگاه کنند و این‌بار در نقش مصرف‌کننده‌ای راضی به مردم بگویند «مصرف این شامپو معجزه می‌کند و موهای سفیدتان را دوباره سیاه می‌کند» یا «‌دلیل جوان ماندن من استفاده از این کرم است که پوستتان را محکم کرده و نمی‌گذارد چروک شود» ‌و شما وقتی چنین حرف‌هایی را از زبان هنرمند یا ورزشکار محبوبتان می‌شنوید که اتفاقاً تصاویر به اشتراک گذاشته شده در صفحات اینستاگرامش حاکی است دستی هم در کار خیر دارد، حرفش را می‌پذیرید. آخر شرکت فروشنده این محصولات هم در کار خیر است و در راستای انجام مسئولیت اجتماعی‌اش با نهادهای حمایتی تفاهمنامه امضا کرده است، ‌تفاهمنامه‌هایی که موجب شده تا روی تخلفاتش چشم بپوشند و به محصولات غیرواقعی‌اش مجوز بدهند! این درست همان رخدادی است که هم‌اکنون در بسیاری از تبلیغاتی که بازیگران و خواننده‌ها در آن ایفای نقش می‌کنند،  شاهد آن هستیم.

   لبخندهای فروشی!

اگر شما هم جزو فالوورهای صفحات چهره‌ها باشید، حتماً شاهد سلفی‌های تصنعی آنها با کودکان بیمار و افراد بی‌بضاعت و بچه‌های بی‌سرپرست بوده‌اید. سلفی‌ها و عکس‌های یادگاری که حداقل‌های اخلاقی هم در آنها رعایت نشده است و هویت و چهره افراد بی‌بضاعت یا کودکان بی‌سرپرستی که شاید دلشان نخواهد همه مردم قصه زندگی‌شان را بدانند به بهای هدیه‌ای کوچک از سوی این چهره‌ها به اشتراک گذاشته می‌شود تا ژست خیر بودن آقا یا خانم بازیگر و صید لایکش کامل شود.

سلفی گرفتن برخی بازیگران با کودکان بیمار در شرایطی که جزو حریم‌خصوصی این بچه‌هاست نمونه دیگری از بی‌اخلاقی‌های مرسوم میان سلبریتی‌هاست که شهرتشان مانع از برخورد و تذکر به آنها شده است.

نمایش ثروت و زیبایی‌ها با حضور در جشنواره‌های خیریه‌ها یکی دیگر از جنبه‌های نمایش سلبریتی‌ها در جایگاه یک خیر است. چهره‌هایی که با ماشین‌های آخرین مدل و لباس‌های گرانقیمت و لبخند تصنعی روی چهره اغلب از سوی مدیران روابط عمومی خیریه‌ها به چنین جشن‌هایی دعوت می‌شوند تا به‌بهانه حضورشان درآمدهای خیریه بیشتر و بیشتر شود و شاید حتی برخی از این چهره‌ها برای حضور در چنین مراسم‌هایی هم حق‌الزحمه بگیرید. درست شبیه حق‌الزحمه‌هایی که برای افتتاح رستوران‌ها، ‌فروشگاه‌های زنجیره‌ای، کلینیک‌های زیبایی، ‌نمایشگاه‌های ماشین و طلافروشی‌های بزرگ از سوی این چهره‌ها دریافت می‌شود تا ساعاتی در این مراسم‌ها حضور یابند و موجب جلب مشتری‌های بیشتری برای صاحبان این مشاغل شوند.

با تمام اینها، اما مردم همچنان کار خیر و خیران را دوست دارند و همین که حس کنند سلبریتی مورد علاقه‌شان دستی هم در کار خیر دارد، بیش از پیش نسبت به او ابراز احساسات می‌کنند. در این میان وظیفه نهادهای متولی امور خیریه همچون کمیته امداد، ‌بهزیستی و اوقاف است که این اوضاع را ساماندهی کنند، البته اگر خودشان در دام چنین نمایش‌هایی گرفتار نشوند.