کد خبر : 63029
تاریخ انتشار : پنج‌شنبه 7 دسامبر 2017 - 12:48
-

«دانشجو» دوای درد همه‎ی گلایه‎هاست

«دانشجو» دوای درد همه‎ی گلایه‎هاست

به گزارش قائم آنلاین، وقتی از یک طرف میگوییم فلان جا از فلان اداره کارش را درست انجام نمی‎دهد، وقتی منتقدیم فلان وزارت در راستای وظایفش، درست عمل نمی‎کند و یا وقتی می‎گوییم فلان شخص در اداره‌ی فلان مجموعه توانمندی ندارد و جای وی در آنجا نیست، یا چرا جای دور برویم وقتی می‌گوییم فلان

به گزارش قائم آنلاین، وقتی از یک طرف میگوییم فلان جا از فلان اداره کارش را درست انجام نمی‎دهد، وقتی منتقدیم فلان وزارت در راستای وظایفش، درست عمل نمی‎کند و یا وقتی می‎گوییم فلان شخص در اداره‌ی فلان مجموعه توانمندی ندارد و جای وی در آنجا نیست، یا چرا جای دور برویم وقتی می‌گوییم فلان استاد در دانشگاه به وظایف خود که تربیت و تعلیم دانشجوست، درست عمل نمی‎کند، از طرفی دیگر باید به فکر چاره‎ی آن هم باشیم.

«دانشجو» دوای درد همه‎ی این گلایه‌هاست؛ میپرسید چطور؟ جواب این است که وقتی یک «دانشجو» اولین انتظار از او که تلاش برای به دست اوردن علم و دانش هست را به درستی انجام دهد؛ می‌تواند خودش به عنوان یک دغدغه‎مند روزی در همه‌ی آن جایگاه‌ها که از نحوه‌ی مدیریتشان گلایه دارد، قرار بگیرد و پوسیدگی ها و کم کاری ها را ترمیم کند.

البته امروز باید گفت تقریبا بیشتر دانشگاه‎ها در حوزه نشاط علمی و رقابتی در محیط خودشان ضعیف شده‎اند و یا بهتر بگویم تقریبا نشاط علمی و رقابتی در دانشگاه ها وجود ندارد، با این حساب «دانشجو» علاوه بر اینکه باید تلاش در کسب علم کند باید خود را از محیط سرد و بی‎‎روح دانشگاه‎ها جدا کند تا مبادا در کسب علم هم کمیتش لنگ بزند و ناموفق از محیط دانشگاه خارج بشود.

«دانشجو» امروز باید علمدار مبارزه با بی‎روحی و بی‎نشاطی دانشگاه‎ها بشود، چون بعید است که دانشگاهیان حالا حالاها بخواهند این رویه سرد و تکراری را کنار بگذارند.

«دانشجو» بی «دغدغه» معنایی ندارد، دانشجو باید نگران باشد، نگران خود، نگران ملت، نگران کشور در حوزه‎های مختلف از نگرانی برای علم گرفته تا نگرانی برای معیشت مردم تا نگرانی برای امورات کشور، مگر غیر این است که در آینده قرار است مسئولین کشور همین دانشجوها باشند؟

امروز وظیفه‎ی سنگینی برگردن دانشجوهاست، اگر قرار است مملکتی داشته باشیم که درست اداره شود و مجموعه‎های مختلف کارشان را درست انجام دهند یا باید همین امروز شایسته سالاری حکم فرما شود و مجموعه‎ها مرمت شوند یا باید تلاش کنیم «شایسته» بسازیم و آینده را از آن خود کنیم که این اتفاق دست کسی را جز «دانشجو» نمی‎بوسد.

دانشجو باید هم تلاش کند تا شایسته بشود و هم تلاش کند تا شایسته تربیت کند، بیایید خودمان مسئول شویم خودمان وزیر شویم خودمان استاد شویم خودمان … اگر «دانشجو» بخواهد، آینده از آن ماست، البته امیدوارم دانشگاهیان و مسئولان مرتبط هم بخواهند.

سجاد عبدی/ فعال دانشجویی و فرهنگی

ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0
  • نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
  • نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.

دو × سه =