پرداخت خمس می‌تواند راهی برای اتصال به اهل‌بیت باشد؟

پاسخ اجمالی

لزوم برقراری پیوند با آنچه خدا بدان دستور داده از توصیه‌های قرآن کریم است:
«الَّذِینَ یَصِلُونَ ما أَمَرَ اللهُ بِهِ أَنْ یُوصَلَ وَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَ یَخافُونَ سُوءَ الْحِسابِ»؛ [۱]«و آنان که آنچه را خدا به پیوستنش فرمان داده می‌پیوندند و از پروردگارشان می‌ترسند و از سختى حساب بیم دارند».

یکی از تفاسیر روشن برای این آیه صله رحم است؛ یعنی اهمیت دادن به پیوند‌های خانوادگی و عدم گسستن آن، همان‌طور که این معنا در برخی از روایات بدان اشاره شده است، امام صادق (ع) در ذیل این آیه شریفه فرمود: ه‌اند: «نیکی به والدین و صله رحم دو چیزی است که حساب روز قیامت را برای انسان آسان می‌کند»، سپس این آیه را تلاوت فرمودند. [۲].

اما در یک معنای گسترده‌تر این صله و پیوند به ارتباط با پیامبر (ص) و آل ایشان نیز تعبیر شده است. [۳]واضح است که چنین پیوندی شامل هر گونه ارتباط و دوستی و مودت خواهد بود که می‌توان مصادیق متعددی برای آن بیان کرد. برقراری پیوند مالی با اهل‌بیت (ع) و پرداخت اموالی که خداوند فرمان به پرداخت آن به امامان معصوم (ع) داده است، [۴]نیز مصداقی از مصادیق پیوند و ارتباط با آن پیشوایان می‌باشد.

در همین راستا، یکی از بارزترین حقوقی که اهل‌بیت (ع) دارند، پرداخت خمس به آن‌ها است که در جای خود بدان پرداخته شده است. [۵]، اما همان‌طور که بیان شد با توجه به این‌که صله و پیوند در قرآن کریم به صورت مطلق ذکر شده است، علاوه بر مصادیق غیر مالی و نیز علاوه بر خمس واجب، شامل هر پیوند مالی دیگر نیز خواهد شد و این پیوند مالی نیز تنها با پرداخت مستقیم به اموال به آن حضرات به دست نمی‌آید، بلکه به عنوان نمونه، کمک به شیعیان فقیر نیز موجب رضایت خاطر معصومان (ع) خواهد بود. چنان‌که امام صادق (ع) فرمود:: «صله دادن از اموال خود به آل محمّد را فرو مگذارید، هر کس توان مالی دارد به قدر دارایی‌اش [صله دهد]و کسی که فقیر است به فراخور فقر و نداری‌اش. هر که می‌خواهد خداوند مهم‌ترین حاجت‌هایى را که از خدا می‌خواهد برآورده سازد، از مال خود آنچه را بیشتر از همه مورد نیاز او است به آل محمّد و شیعیان آنان صله دهد».

[۶][۱]. رعد، ۲۱.
[۲]. عیاشى، محمد بن مسعود، تفسیر العیاشی، ج. ‏۲، ص. ۲۰۸، تهران، المطبعة العلمیة، چاپ اول‏، ۱۳۸۰ ق.
[۳]. همان.
[۴]. انفال، ۴۱.
[۵]. نک: «دلیل وجوب خمس و مصرف آن»، ۸۹۸؛ «منابع ادله وجوب خمس»، ۵۵۳۵.
[۶]. طبرى آملى، عماد الدین أبی جعفر محمد بن أبی القاسم، ‏ بشارة المصطفى لشیعة المرتضى، ج. ‏۲، ص. ۶، نجف، المکتبة الحیدریة، چاپ دوم‏، ۱۳۸۳ ق.