قم از ایران تفکیک ناپذیر است!

به گزارش قائم آنلاین،  در پی انتشار سخنانی منسوب به یکی از مدیران حوزه های علمیه مبنی بر اینکه زمان آن فرارسیده است تا حوزه علمیه قم به کشوری مستقل تبدیل گردد! و بازتاب آن در فضای مجازی، مرتضی نجفی قدسی، مدیر دارالقرآن علامه طباطبایی (رض) پاسخی تأمل برانگیز داده است که متن کامل آن به این شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم
( یا أَی هَا الَُّذِینَ آمَنُوا اتَُّقُوا اللَُّهَ وَ قُولُوا قَوْلًا سَدِیداً )سوره احزاب- آیه ۰۷
“ای کسانی که ایمان آورده اید از خدا بترسید و سخن سنجیده بگوئید!”

علامه طباطبایی مفسر کبیر قرآن در تفسیر این آیه در معنای قول سدید می فرمایند ، کلامی که مطابق با واقع بوده و لغو و بی فایده نباشد یا همچون “سخن‌چینی” و غیر آن فایده غیر مشروع نداشته باشد و در حقیقت معنای این آیه شریفه چنین است که ای مومنان! از خدا بترسید و به اوامر و نواهیش پایبند باشید و سخن سنجیده و درست بگوئید که باعث فساد و شر نباشد!
——–
در روزهای گذشته خبری در فضای مجازی به نقل یکی از مسئولان حوزه‌ها منتشر شد که وی گفته است زمان آن فرا رسیده که حوزه علمیه قم به کشوری مستقل تبدیل گردد! کشوری با مرزهای جغرافیایی مشخص، پرچمی مخصوص، قانون اساسی پذیرفته شده در مجامع بین المللی و پذیرنده سفیران کشورهای مختلف!

وی افزوده است: استقلال حوزه علمیه در قالب یک کشور مستقل مانند واتیکان، این امکان را فراهم می‌سازد تا حوزه علمیه قم به نظام رهبری دینی شیعیان جهان تبدیل شده و ارتقا یابد!

البته حرف‌های دیگری هم در همین مقوله اضافه کرده است که انسان از این همه نبوغ و استعداد بعضی‌ها با چنین افاضاتی متحیر و انگشت به دهان می‌ماند!

گرچه طرح این سخنان در فضای مجازی بیشتر به جوک شبیه بوده و موجب مضحکه بسیاری شده است، امّا واقعاً چرا یک نفر که مسئولیتی در یکی از حوزه ها دارد باید اینقدر خروس بی محل باشد!

یکی از افتخارات جمهوری اسلامی این است که تاکنون در این چهل سال علیرغم تمام توطئه های گوناگون دشمنان خارجی و داخلی، توانسته است وحدت ملی را در سطح کشور حفظ کند و از یکپارچگی و تمامیت ارضی آن دفاع نماید.

یادمان نمی‌رود که در اوایل انقلاب برخی گروهک‌ها در فکر خودمختاری بعضی استانهای مرزی بودند و هشیاری و بیداری حضرت امام(ره) و ملت ایران و شهید چمران نگذاشت تا آنها به اهدافشان برسند گرچه ممکن بود دولت موقت لیبرالی چنین امتیازاتی بدهد و عملاً مقدمه جدایی این استانها را از کشور فراهم کند.

در شرایطی دیگر فتنه خلق عرب رخ داد و سعی داشتند استان حاصلخیز و نفت خیز خوزستان را جدا نمایند که با رشادت و بیداری مردم مسلمان خوزستان اعم از فارس و عرب این توطئه‌ها نقش برآب شد.

در دیگر استان‌های مرزی هم گاهی دشمنان ایران و اسلام، اختلافات قومی، نژادی و مذهبی را بهانه کرده و درصدد اختلاف افکنی بوده و هستند لیکن با رهبری‌های خردمندانه حضرت امام و مقام معظم رهبری و با اعتقاد راسخ به وحدت شیعه و سنی و برابری همه آحاد مردم در برابر قانون، این حرکت های تفرقه افکنانه به جایی نرسیده است و تا جمهوری اسلامی هست به جایی هم نخواهد رسید.

ملت ایران باید همه بدانند هر ندای تفرقه افکنی و خودمختاری و یا استقلال از حاکمیت مرکزی به ضرر همه است، ملت هشتاد میلیونی ایران اکنون قدرت بزرگی در سطح منطقه و جهان هستند و پرداختن به این حرفهای تفرقه افکنانه که مخل وحدت ملی است، خیانت به خون شهیدانی است که جان‌های عزیزشان را فدای حفظ این نظام و کشور کرده‌اند.

شاید گوینده این سخن همان‌طور که خود اشاره کرده است تصویری از حکومت واتیکان و اسقف ها و کشیشان مسیحی در ذهن داشته و تصور کرده که روحانیت شیعه هم مانند کلیسا می تواند برای خود حکومتی داشته باشد و حال آنکه این قیاس مع الفارق است و بین روحانیت شیعه و کلیسا تفاوتی ماهوی از زمین تا آسمان است!

البته شهر قم با حضور مراجع عظام تقلید و حوزه‌های علمیه گسترده، مرکز فعالیت‌های دینی کشور محسوب می‌شود و لیکن هیچگاه نباید حیطه حضور آیات عظام و یا حوزه های علمیه را محدود به قم دانست و بحمدالله حضور روحانیت معظم و حوزه ها در کل کشور و حتی جهان اسلام و در کنار آحاد مردم مسلمان محسوس است و قابل انفکاک نیست، سراسر کشور جمهوری اسلامی است و قانون اساسی کشور را نیز همین بزرگان روحانیت و مراجع معظم نوشته‌اند، حال شما پس از چهل سال می خواهید برای قم قانون اساسی جدید بنویسید!

یعنی بحمدالله همه مشکلات کشور و نظام حل شد و ما از فرط بیکاری باید طرح چنین مباحث بیهوده‌ای بکنیم و بهانه به کسانی که منتظر فرصت برای جدایی طلبی هستند، بدهیم!

ایجاد حکومتی برای کشیشان در واتیکان برای محدود کردن آنها بود که کاری به کل اروپا نداشته باشند و حیطه حاکمیت آنها همان محدوده کوچک واتیکان باشد! در جمهوری اسلامی هم گاهی کسانی که مخالف حاکمیت اسلام و ارزش‌ها هستند همواره برای محدود کردن حوزه نفوذ روحانیت و مراجع معظم چنین پیشنهادهایی می‌دهند که آقا قم را به شما می‌دهیم، هر طور خواستید زندگی کنید و کاری به بقیه کشور نداشته باشید!

آیا یک نفر روحانی باید اینقدر کوته فکر باشد که همین حرف‌ها را منتها با رنگ و لعاب بهتر بیان کند! مسلماً قاطبه روحانیت معظم در حوزه های علمیه با چنین تفکراتی مخالفند و هیچگاه درصدد جایگاه حکومتی ویژه برای خود نبوده‌اند، علاوه بر اینها مگر مردم شریف قم رضایت می دهند که از کشور عزیز ایران جدا شوند! و آیا اصلاً قم مگر می‌تواند مستقلاً زندگی کند در حالی که آب شرب خود را هم از استان‌های دیگر می‌آورند! چرا حرفی می‌زنیم که مضحکه شود! پس قول سدید یعنی چه؟ این سخنان نسنجیده موجب شر و فساد نیست؟! و چه خوب است که از این حرف‌های بیهوده استغفار کنیم و مشکلی بر مشکلات نیفزائیم!