از کاهش آمار تنبیه‌بدنی دانش‌آموزان تا والدینی که شکایتی در سامانه شکایات ثبت نمی‌کنند

به گزارش قائم آنلاین، احساس امنیت و آرامش در مدرسه از عواملی است که زمینه علاقه‌مندی دانش‌آموز را به مدرسه ایجاد می‌کند و علاقه به مدرسه نیز مقدمه دستیابی نظام آموزشی به اهداف تربیتی و شناختی خود است.

محیط جذاب مدرسه و رنگ آمیزی و چینش صحیح وسایل مدرسه، برخورد مناسب و خوش‌رویی عوامل مدرسه و معلمان از جمله مسائلی است که به دانش‌آموز در مدرسه امنیت و آرامش خاطر می‌دهد و در برابر آن تندخویی، استفاده از روش‌های نادرست برخورد با خطای دانش‌آموز و خدای نکرده تنبیه‌بدنی از جمله عوامل دلزدگی و حتی تنفر دانش‌آموز از مدرسه و پرسنل آن است.

تنبیه‌بدنی مطابق قانون در مدارس ممنوع است و به گفته دبیرکل شورای عالی آموزش و پرورش در بحث ممنوعیت آن خلأ قانونی در کشور وجود ندارد. مطابق ماده ۷۷ آیین‌نامه اجرایی مدارس تنبیه بدنی در مدارس ممنوع بوده و انجام آن تخلف است و بعد از طرح شکایت در هیأت‌های بدوی رسیدگی به تخلفات، قابل رسیدگی است و بنا بر شدت تخلف برای متخلف مجازاتی منظور می‌شود.

*گسترش وسایل ارتباط جمعی و فضای مجازی، تصور افزایش تنبیه بدنی را به جامعه القا می‌کند

سید رحیم میرشاه‌ولد مدیرکل سابق ارزیابی عملکرد و پاسخگویی به شکایات آموزش و پرورش سال گذشته با بیان آماری از کاهش محسوس تنبیه بدنی بر اساس شکایات ثبت شده خبر داد و گفت: در سال ۹۳ تعداد شکایات در خصوص تنبیه‌بدنی، ۱۲۴۹ مورد بوده است که در سال ۹۴ این عدد به ۶۷۵ رسیده و در سال ۹۵ به ۳۴۹ مورد تقلیل یافته است و از مجموع ۲۳۱۸ شکایت مطرح شده در موضوع تنبیه‌بدنی در طول سه سال ۹۳، ۹۴ و ۹۵، ۱۵۲۶ مورد یعنی ۶۵ درصد وارد و به حق بوده و حدود ۷۴۷ مورد ناحق بوده و اثبات نشده است.

میرشاه‌ولد دلیل پررنگ شدن مسئله تنبیه‌بدنی در رسانه‌ها با وجود نزولی شدن سیر آمار تنبیه‌بدنی را گسترش فضای مجازی دانست و بیان داشت: پررنگ شدن موارد تنبیه‌بدنی به دلیل گسترش اطلاع‌رسانی و فضای مجازی است و با توجه به آمار ارائه شده، بر افزایش تنبیه‌بدنی دلالت ندارد.

علیرضا کمرئی مدیرکل کنونی ارزیابی عملکرد و پاسخگویی به شکایات آموزش و پرورش نیز به عامل فضای مجازی در القای مسئله افزایش تنبیه بدنی اعتقاد دارد، وی با بیان اینکه گاهی یک کلیپ از تنبیه‌بدنی در یک مدرسه ماه‌ها در فضای مجازی می‌چرخد و به دلیل حساسیت جامعه مخاطب نسبت به آن، تعدد و افزایش این مسئله را به ذهن متبادر می‌کند.

*شکایاتی که ثبت نمی‌شوند!

البته یک نکته در این خصوص وجود دارد و آن هم سامانه الکترونیکی ثبت شکایات است؛ در بسیاری از روستاها یا نواحی حاشیه شهرها، خانواده‌ها یا سواد ثبت الکترونیک شکایت خود را ندارند یا به دلیل لزوم ثبت مشخصات، از این کار و عواقب پس از آن می‌ترسند.

مادر یک دانش‌آموز کرمانی که فرزندش در مدرسه توسط ناظم مدرسه با کابل تنبیه شده و فیلم اقرار ناظم به این کار و تکرار آن را در صورت لزوم! در اختیار خبرگزاری فارس قرار داده است، با بیان اینکه از سیستم ثبت الکترونیکی شکایات بی‌خبر است، گفت: من شکایتم را به مدیر مدرسه و رئیس آموزش و پرورش منطقه ارائه کرده‌ام اما هیچ برخوردی با این ناظم نشده است، فرزند من تا مدت‌ها نمی‌توانست برای غذا خوردن قاشق در دست بگیرد چه برسد به مداد برای نوشتن! این ناظم همچنان دانش‌آموزان مدرسه را به شکل بدوی به دلایلی مثل دیر آمدن با کابل تنبیه می‌کند!

وی افزود: تنها راهی که می‌توانم مانع اقدامات این ناظم شوم این است که فیلم اقرار او را در اختیار رسانه قرار دهم.

*تنبیه بدنی دانش‌آموزان توجیه ندارد

سید محسن فاطمی روانشناس در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری فارس با بیان اینکه تنبیه بدنی نه از لحاظ عقلی و نه شرعی و قانونی جایز نیست، اظهار داشت: معلمان و والدین حق تنبیه بدنی دانش‌آموزان و فرزندان خود را ندارند و معلمی که از تنبیه بدنی استفاده می‌کند نیازمند گفت‌وگو با یک روان‌درمان است.

وی افزود: تنبیه مصداق یک رفتار تهاجمی است که ممکن است دلایل فراوانی داشته باشد اما این دلیل به هیچ وجه نباید توجیه کننده عمل فرد تنبیه کننده باشد.

فاطمی با بیان اینکه مشکلات معیشتی و بی‌انگیزگی ممکن است در مشاغل دیگر هم وجود داشته باشد، گفت: هیچ عاملی نباید توجیه‌کننده عمل معلم تنبیه‌کننده باشد؛ آیا در دیگر مشاغل تهاجم به دیگری قابل توجیه است؟

به گزارش خبرگزاری فارس، آنچه از آموزش و پرورش انتظار می‌رود و مسلماً همینطور نیز هست، کاهش تنبیه‌بدنی دانش‌آموزان است اما آموزش و پرورش نیز می‌تواند شرایطی را فراهم کند که خانواده‌ها با آرامش بیشتری بتوانند دغدغه‌های خود را مطرح کنند یا به عبارت دیگر اگر اطلاعات در سامانه ثبت می‌شود، نگرانی از بابت ایجاد دردسرهای آتی برای دانش‌آموز وجود نداشته باشد.