شما نبودید که نوشتید تحقیر مردم برای نمایش دولت می‌ارزید؟!

به گزارش قائم آنلاین، یک سایت حق‌العمل‌کار دولتی ادعا کرد تصویب نشدن اف‌ای‌تی‌اف، زیان بزرگی به مردم و هدیه دلواپسان مجلس به آمریکا بود.
خبر آن‌لاین که مدیران آن جزو ابواب جمعی محسوب می‌شوند در ادامه رفتارهای غوغاسالارانه نوشت: خبرهای موثق حکایت از آن دارد که موعد پاسخ ایران برای پذیرفتن مقررات اف‌ای‌تی‌اف به پایان رسیده و حتی در صورت تصویب این قانون در مجلس، به علت تاخیر زیاد، مجلس عملا خودتحریمی جمهوری اسلامی ایران را کلید زده است.
برخی مسئولان به دنبال این موضوع بوده‌اند که فرصت دوساله‌ای که اف‌ای‌تی‌اف به ایران داده بود تا قوانین مربوط به مبارزه با پولشویی و نیز عدم تامین مالی تروریسم را تصویب کند، مورد استفاده قرار دهند. با این حال وقت‌کشی‌ها و سنگ‌اندازی‌های برخی دستگاه‌ها در برابر این موضوع، آخرین فرصت‌ها را از ایران که باید در خردادماه، سازوکارهای لازم را تامین می‌کرد، گرفت.
طبق اخبار رسیده، آمریکا به عنوان یکی از اعضای اصلی اف‌ای‌تی‌اف مخالفت خود را با هرگونه تمدید فرصت برای ایران اعلام کرده و چون تصمیمات این گروه به اجماع اتخاذ می‌شود مجلس عملا هدیه‌ای گرانبها به دولت آمریکا داده تا آنها با دستاویزهای قانونی، «خودتحریمی» ایران را به عنوان یک دستاورد برای خود قلمداد کنند.
خبر آن‌لاین می‌افزاید، نتیجه اقدام دلواپسان مجلس، که عمدا پاس گل به آمریکا داده‌اند این است که جمهوری اسلامی ایران عملا بهره‌گیری از امکانات بانکی کشورهای مختلف را به تدریج از دست خواهد داد و اعضای اف‌ای‌تی‌اف با «ریسک‌پذیر» خواندن معاملات بانکی و تجاری با ایران، دست کشور ما را برای اقدامات بانکی خواهند بست.
یادآور می‌شود محافل دولتی در ماجرای مذاکرات برجام و با منطق راه بینداز و جا بینداز مدعی بودند هر روز تاخیر، ۴۰۰ میلیارد تومان ضرر برای کشور دارد و رونق اقتصادی را به تأخیر می‌اندازد اما ۳ سال پس از اجرای برجام، قیمت ارز و سکه بیش از دو برابر شد و بازار مسکن و خودرو نیز دست به‌گریبان افزایش‌های ۳۵ تا ۵۰ درصدی شده و رکود اقتصادی و بیکاری شدت یافته است.
با این وجود طیف بزک‌کننده توافق با شیطان بزرگ، به جای اینکه درباره برعکس از آب درآمدن وعده‌های برجامی از مردم عذرخواهی کند، سعی می‌کند ضمن داستان‌سرایی‌های جدید، رونق و گشایش اقتصادی را به واگذاری امتیازات جدید حوالت دهد که یا از سر بلاهت زیادی است و یا مأموریت و یا ناشی از احساس درماندگی و آگاهی از عواقب افتضاحی که به بار آورده‌اند.
اما مشخصا درباره اظهار دلسوزی سایت کاسب و حق‌العمل‌کار خبر آن‌لاین برای ملت ایران، فقط کافی است این یادداشت وطن‌فروشانه و خباثت‌‌آمیز همین سایت به تاریخ ۱۹ بهمن ۹۲ (پس از توزیع شرم‌آور سبد کالا توسط دولت) را مرور کنیم؛ در مطلبی با عنوان «جایزه بهترین کارگردانی برای حسن روحانی، در حاشیه چگونگی توزیع کالاهای اساسی نوشت « در راستای توزیع سبد کالاهای اساسی به اقشار گوناگون مردم، حرف و حدیث‌های بسیاری گفته شد. چه از سوی رسانه‌های رسمی و چه در فضای مجازی. جالب آنکه بسیاری از دوستان حامی روحانی نیز به انتقاد شدید اللحن از وی پرداختند… توزیع سبد کالاهای اساسی به مردم – با شیوه‌ای که انجام شد – نه یک اتفاق بود و نه عملی که تبعات آن برای روحانی و مردانش غیرقابل پیش‌بینی باشد. او دقیقا همین اتفاق – ازدحام، دعوا و مرافعه و احیانا له شدن در زیر دست و پا – را پیش‌بینی می‌کرد و اصلا آن را برای پیشبرد استراتژی خارجی خود لازم داشت. به عبارت دیگر روحانی به یک نمایش داخلی برای ارائه در جشنواره‌های سیاسی خارجی نیازمند بود. نگاه کنیم به اظهارات وندی شرمن که گفته است: «شما در اخبار دیدید که ایران اخیرا به‌طور قابل مشاهده‌ای غذا بین مردم فقیر جامعه‌اش توزیع کرده تا نشان دهد کاهش هدفمند و محدود تحریم‌ها تاثیر مستقیم بر مردم این کشور داشته است. همان طور که روحانی قول داده بود، این پول قرار است در جهات دیگری مصرف نشود.» به هر حال این دقیقا همان نتیجه‌ای بوده که روحانی از توزیع سبد کالا در میان مردم داشته است. اینکه تحریم‌ها بر روی مردم ایران تاثیر مستقیم و انکارناپذیر داشته. اینکه اوضاع اقتصادی مردم ایران نه تنها روبه‌راه نیست بلکه حاضرند برای چند عدد مرغ و چند کیلو برنج با یکدیگر درگیر شوند و اینکه از این به بعد و با گشایش هرچه بیشتر در مذاکرات هسته‌ای تمرکز نظام بر معیشت مردم خواهد بود.»(!!!)
این نوشته مالیخولیایی اضافه می‌کند: «پیام روحانی از خلال پرفورمنسی که کارگردانی و اجرا کرد، پیامی کاملا شفاف بود که راه را برای مذاکرات مثبت بعدی، بیش از پیش می‌گشاید. بی‌راه نیست که کمیته روابط عمومی آمریکا و اسرائیل (آیپک) نیز در چند روز گذشته به جمع مخالفان تحریم پیوست و استراتژی خود را تغییر داد. آنچه مسلم است در تیزهوشی و درایت روحانی و مردانش شکی نیست. درست است که روش توزیع کالاهای اساسی چندان مناسب نبود؛ اما اگر با این نمایش بتوان جایزه اول بهترین اثر را در فستیوال سیاست جهانی به خود اختصاص داد، به تحقیر چند روزه‌ای که بازیگران آن شدند می‌ارزید.»[!!]