به گزارش قائم آنلاین، درخت‌های باغ درویش خان اسفندیار پور هنگام غروب خورشید در حالی صدای اسرار آمیز باد را درلابلای شاخ و برگ خشک و میوه‌های سنگی اش در گوش می‌پیچاند که انعکاس برخورد شاخه‌های بی جان باغ چشمان حیرت زده رهگذران را به مزار مردی می‌چرخاند که ۷۵ سال قبل بزرگترین باغ انتزاعی ایران