آن روز حنانه یا کنار آقابود یا با ایشان بازی می‌کرد و هر از گاهی در گوش آقا چیزی می‌گفت و هر دو با هم می‌خندیدند، اصلا احساس غریبی نمی‌کرد، انگار که در خانه خودمان هستیم.