نیسان آبی بخشی از هویت جالب خیابان‌های ما بود؛ خودرویی که راه نمی‌داد، جسور بود، مثل هافبک وسط خشن تیمی که بازی را باخته و چیزی برای از دست دادن ندارد؛ برای همین از خطا کردن و کارت گرفتن نمی‌ترسد. هیچ بازیکن ظریفی به همچین هافبک خشنی نزدیک نمی‌شود. نیسان آبی بازیکن خشن خیابان‌ها بود.