او دعایی بود و دعایی ماند
دعایی متفاوت بود چون زندگی و منش سادهای داشت. چون به مقولۀ فرهنگ نگاه ایدئولوژیک نداشت. او به نویسندگان کلاسیک تریبون میداد و اگر باستانی پاریزی و اسلامی ندوشن و کیومرث صابری زنده بودند سخنها میتوانستند دربارهاش بگویند.